Dálítið öfugsnúið

Vestanáttin er langt undan eins og oftast í vetur. Sem stendur ber mest á norðan- og sunnanáttum á þeim svæðum sem við erum vön að sjá á veðurkortum - en svo virðist sem norðaustan- og austanátt taki við. Þegar ritstjórinn var að alast upp þótti honum það hin eðlilega marsveðrátta með úrkomuleysi, þurrkum og sinubrunum á Vesturlandi.

Marsmánuður ársins í ár skríður nú ákveðið upp eftir meðalháþrýstilistunum - að vísu enn ekki kominn nálægt toppnum en ef svo fer fram sem horfir mætti fara að gefa þrýstingnum meiri gaum. En við lendum enn og aftur í þeirri stöðu að lægðir sem nálgast landið úr hefðbundinni átt lognast út af langt fyrir sunnan land. Rými skapast þó fyrir aðrar tegundir lægða - þær sem koma afturábak úr norðaustri - eða þær sem snarast út úr austanáttinni fyrir sunnan land og fara sömuleiðis í öfuga átt - til vesturs. Það getur verið gaman að fylgjast með slíku í fylgd háupplausnarveðurlíkana. Fyrr á árum réðst illa við greiningu á þessum fyrirbrigðum.

Við skulum líta á sjávarmálsspána frá evrópureiknimiðstöðinni og gildir hún klukkan 6 á mánudagsmorgni.

Litafletir sýna úrkomu en strikalínur hita í 850 hPa. Engin alvöruvestanátt er á kortinu og við borð liggur að engin sjávarmálsvestanátt sé á Atlantshafi fyrr en langt suður á suðurhveli jarðar. Staða sem þessi er einna algengust seint í apríl og byrjun maí. En vorið er þó varla komið? Nei, ekki enn. Hæðin yfir Grænlandi er merkt sem 1042 hPa - við tökum hóflegt mark á tölum yfir hálendi jökulsins en þrýstingur er líka yfir 1040 hPa við ströndina þar norðausturaf. Það tökum við gott og gilt.

Næsta lægð sem fer hjá landinu er sú sem á kortinu er við Norður-Noreg. Hún böðlast einhvern veginn til suðvesturs - með óljósri miðju og fer yfir landið eða nærri því á þriðjudagskvöld eða aðfaranótt miðvikudags. Vel má vera að hún verði orðin að lægðardragi. Á undan henni er kaldur gjóstur frá heimskautaslóðum - þykkt spáð niður fyrir 5040 metra.