Af árinu 1906

Árið 1906 var erfitt, sérstaklega vegna vorharðinda og hrikalegra slysa á sjó. Meðalhiti í Reykjavík var 3,9 stig, svipað og 1995 og 2,9 stig í Stykkishólmi, einnig svipað og 1995. Á Akureyri var meðalhitinn 2,0 stig - við þurfum að fara aftur til 1979 til að finna kaldara ár þar á bæ. 

Maímánuður var sérlega kaldur og febrúar, apríl, júlí, ágúst og desember einnig kaldir á landsvísu. Júní og september teljast aftur á móti hlýir - og má segja að þeir mánuðir hafi þó bjargað landbúnaði. Auk þess var síðari hluti ágústmánaðar víða hagstæður til heyskapar.

Hæsti hiti ársins mældist á Teigarhorni 16.júní, 21,2 stig, en lægstur mældist hitinn í Möðrudal á jóladag, 25.desember, -30,0 stig. Fjögur landsdægurlágmörk (byggð) standa enn frá 1906, áðurnefnt jóladagslágmark í Möðrudal, -3,3 stig sem mældust á Möðruvöllum þann 28.júní, -2,0 stig í Möðrudal 17.júlí og -5,0 stig í Holti í Önundarfirði 22.ágúst. Síðasta talan er reyndar talin nokkuð vafasöm - óstaðfestur grunur er um að lágmarksmælirinn hafi ekki verið í réttri hæð yfir jörð - lausn á því máli verður að bíða betri tíma. 

Ritstjóri hungurdiska veiðir 23 kalda daga í Stykkishólmi á árinu - sjá má lista yfir þá í viðhenginu. 

ar_1906t

Myndin sýnir daglegan hita í Reykjavík á árinu 1906. Sérstaklega er bent á vorkuldana og kuldakast sem gekk yfir um miðjan júlí.

Úrkoma var rífleg á árinu, september sérlega úrkomusamur. Á Teigarhorni mældist úrkoma 97,8 mm að morgni 24.júní - skriðuföll urðu þá á Austfjörðum. Heildarúrkoma mánaðarins þar var 116,1 mm - þannig að megnið af henni féll þennan eina dag. Þann 13.september komu 47,2 mm úr mælinum í Reykjavík, með því mesta sem þar er vitað um. Víða rigndi mikið þessa septembernótt, en gamall fellibylur kom sunnan úr höfum með miklum látum. 

ar_1906p

Myndin sýnir sjávarmálsþrýsting í Reykjavík að morgni dags árið 1906. Lítil festa var á þrýstingi fram undir miðjan mars - þá kom stuttur tími með rólegra veðri, en apríl var mjög órólegur og illviðri tíð. Þrýstingur var einnig óvenjulágur í júlí og fellibylurinn sem gekk yfir í september sést vel á línuritinu. Hann er merktur sem númer fjögur árið 1906 í skrám fellibyljamiðstöðvarinnar í Miami. Ritstjóri hungurdiska ritaði stutta grein um hann í tímaritið Veðrið 21.árgang, 2.hefti (það síðasta sem kom út). Meðalþrýstingur var með hæsta móti í maí. 

Á árinu mældist þrýstingur hæstur í Stykkishólmi þann 22.mars, 1045,8 hPa, og á sama stað 27.desember, 1044,6 hPa.

Lægsti þrýstingur sem mældist á árinu var 948,4 hPa, í Stykkishólmi þann 11.janúar. Það er vel hugsanlegt að þrýstingur hafi farið neðar aðfaranótt 13.september, en engar næturathuganir voru gerðar. Þrýstirit er þó til úr Reykjavík.

rvk_1906-09-13pi

Það hefur ekki verið borið nákvæmlega saman við mælingar. Þrýstingur hér á landi fer það oft niður fyrir þær tölur sem prentaðar eru á blaðinu að venja var í Reykjavík að stilla ritann þannig að það gerðist sjaldan. Ritstjóri hungurdiska hefur ekki enn reiknað rétta færslu - en vel má vera að hér leynist langlægsti þrýstingur sem nokkru sinni hefur mælst í september á Íslandi - um 942 hPa. Við látum þó vera að lýsa yfir meti þar til málið hefur verið athugað nánar. 

Við látum nú fréttir blaða lýsa veðri ársins og þeim áföllum sem urðu. Stafsetning hefur víðast hvar verið færð til nútímahorfs en orðalag heldur sér. 

Skírnir (1906 - Björn Jónsson ritar): 

Tíðarfar. Vetrarþyngsli mikil norðanlands allt frá ársbyrjun og því næst vorharðindi áköf fram undir fardaga. Vægara í öðrum landsfjórðungum fyrstu vikurnar af árinu. Þorri snjóameiri en dæmi eru til 20-30 ár allstaðar, nema á Austurlandi; þar var vetur allgóður, miklar fannkomur aðeins um hríð á útmánuðum. Vorharðindin gengu um land allt, ýmist norðankólga eða hretviðri af öðrum áttum; hlýindadagar örfáir. Frost að vetrinum ekki áköf; syðra komust þau hæst í 12-13 stig (C.) á þorra, og 18 á góu. Frá fardagabyrjun og fram undir slátt var gæðatíð, skiptust á vætur og sólhlýindi. Júlímánuður mestur fremur kaldur og hryssingslegur; um hann miðjan bleytukafald um allt Norðurland 3 sólarhringa samfleytt. Austanlands snjóaði í hverjum mánuði upp frá því, og var stundum kafaldsbylur dægrum saman. Um hina landsfjórðungana var ágústmánuður blíður og hagstæður, og fyrri hluti septembermánaðar. Haustið rosasamt mjög. En þíður héldust fram um miðjan nóvember. Jólafastan snjóasöm heldur.

Búnaðarrit 1907 (Einar Helgason ritar)

Tíðarfarið á árinu var hið lakasta sem komið hefir síðan 1882, þótt afkoman yrði ekki eins slæm nú eins og þá. (s171)

(s158) Vetur frá nýári. Árið byrjaði vel um allt land; þíðviðri og blíða hélst fram undir miðjan janúar, eftir það var vetrartíðin fremur hörð, hagskarpt og gjaffellt, fram um jafndægur. Mátti það heita eðlilegt vetrarfar. Betur var þó yfir því látið í Ísafjarðarsýslu og í Þingeyjarsýslu, þar er veturinn talinn fremur góður, jarðir stöðugt og fjörubeit við sjávarsíðuna. Í Breiðdal í Suður-Múlasýslu er veturinn talinn einn sá besti sem komið hafi um mörg ár. Almennt var mars harðastur. Í Hornafirði voru hagleysur um 3 vikna tíma, í þeim mánuði, á bestu útbeitarjörðum, batnaði svo seinnipart mánaðarins.

Vorið. Einmánuður byrjaði með blíðu og þíðu, en um hann miðjan brá til mestu harðinda og illviðra um land allt, er hélst til fardaga. Í Borgarfjarðar- og Mýrasýslum voru oftast hagar niður um sveitir en hagleysi upp til dala. Víðast um Snæfellsnes var jörð snjólaus um sumarmál, en þá tóku vindar að blása af norðri með frosti og hreggi. Í Barðastrandarsýslu fraus á hverri nóttu frá sumarmálum til 27. maí; vestan til í sýslunni sást fyrst votta fyrir gróðri kringum bæi um fardaga. 12.apríl urðu hafísjakar þar landfastir. Um páska rak hafís inn á Ísafjarðardjúp og fyllti firði um Miðdjúpið og lá þar fram í maí. Snjókoma var þar ekki mikil um vorið en kuldi mikill og norðanstormur. Sauðfé á gjöf fram um 20. maí. Hafís rak að Horni í vorbyrjun og færðist síðan smámsaman inn með Ströndum og fyllti firði og víkur vestanvert við Húnaflóa, allt í Hrútafjörð. Var lambfé gefið þar meira og minna fram undir fardaga. 2.júní brá til verulegs bata; rak þá allan hafís frá á fám dögum; eftir það greri furðu fljótt. 26. apríl gerði ógnar stórhríð í Húnavatnssýslu, fyrst frostlausa en svo með grimmdarfrosti og héldust stórhríðar nálega alltaf fram til 15. maí. 5. og 6. maí hlóð svo miklum snjó niður, ofan á hjarnið, að alófært mátti heita að komast um jörðina. Í Svínadal og Ásum mun hagi ekki hafa komið til gagns fyrr en í júní. Um miðjan apríl sá hvergi á auðan blett i Viðvikursveit og útparti Blönduhlíðar og víðar í Skagafirði. Sögðu það gamlir menn, að aldrei myndu þeir eftir jafnmiklu fanndýpi og hélst það allt fram í miðjan maí. Var gengið á skíðum bæja á milli í sumum hinna snjóléttari sveita, allt fram undir lok maímánaðar. Í Eyjafirði var nær því öríst upp í fjallatinda seint í mars.

Sumardagskvöldið fyrsta gekk í stórhríð, er stóð í 3 daga, og 2. föstudag í sumri í aðra 3 daga, var þá komin meiri fönn en nokkurntíma fyrr og héldust hríðar og illviðri fram yfir hjúadag. Vegna kuldanna fóru ár eigi að litkast fyrr en 11.júní, þá kom heldur hlý tíð, þó með kuldaköstum til 3. júní. Í Þingeyjarsýslu er vorið sagt það versta er núlifandi menn muna; snjóaði mjög mikið snemma í maí og hélst sá snjór mánuðinn út og algjört jarðbann yfir allt, en við sjóinn fjörur góðar og lifði þá fé á þeim eingöngu. Í Vopnafirði endaði veturinn með þíðviðri og blíðu. Fyrripart apríl var Hofsá auð svo hún var farin á ferju. 28. apríl gerði nær ófært hríðarveður; setti þá niður mjög mikinn snjó. Norðaustanhríðar og kuldar héldust til 26. maí. 28. maí var fyrst hægt að byrja túnvinnu á Hofi. Með júní komu hlákur og blíður; orðið alautt. 8. dag mánaðarins. Síðustu daga í mánuðinum kólnaði aftur og snjóaði i fjöll. Á Fljótsdalshéraði og í Fjörðum slepptu sumir fé í apríl, drapst sumt af því í áfelli, sem kom snemma i maí. Í Breiðdal og nálægum sveitum var sunnan og vestan blíðviðri og hiti fyrri hluta apríl, en síðustu dagana af mánuðinum snjóaði töluvert. Með sumri breyttist tíðin, gekk til norðan- og norðaustan áttar, með kulda og frosti á hverri nóttu, hélst það út allan maí. Líkt þessu voraði í Hornafirði. Norðanátt og grimmdarfrost til 27.maí. Bati kom loks með júníbyrjun en jörð var orðin svo skrælnuð af þurrkunum að spretta gekk mjög seint.

Í Vestur-Skaftafellssýslu var vortíðin ákaflega rosasöm og stórviðrasöm, en þó tók út yfir 27. og 28. apríl, hrakti þá nokkuð fé, í sandbyl, i vötn og fórst. Veðurhæðin var svo mikil að austurendi Prestbakkakirkju færðist 6 þuml. af grundvelli, sem hún hafði staðið óhögguð á frá byggingu, 1859, er hún þó ein með stærstu sveitakirkjum og 12 álna breið. Sömu daga var svo mikið aftakarok í Árnessýslu að gamlir menn mundu ekki þvílíkt veður á þeim tíma árs. Hér sunnanlands var kuldatíðin svo mikil, að þeir sem heyin höfðu gáfu kúm fram i miðjan júní.

Sumarið. Seinni hluti júnímánaðar var góður hér sunnanlands og spratt þá vonum framar. Grasvöxtur tæplega í meðallagi og svo varð og með heyföngin, orsakaðist það ekki síst af stöðugum óþurrkum í september. Í Borgarfjarðar-, Mýra- og Snæfellsnessýslum og á öllu Vesturlandi var grasvöxtur talinn í meðallagi, einkum á túnum,- en lakari á útengjum. Nýting góð á öllu þessu svæði en heyskapur endasleppur vegna útsynningsóþurrka í september. Í uppsveitum Borgarfjarðar héldust lengst af norðankuldar um sumartímann, fram í september; þó voru blíðviðri rúman hálfan mánuð framan af ágúst. Sláttur byrjaði í Dalasýslu 12.-16. júlí. 16. og 17. ágúst var mikið næturfrost þar. Í Barðastrandarsýslu snjóaði, að minnsta kosti tvisvar, í byggð, 14. og 17. júlí. Hret öðru hvoru í Ísafjarðarsýslu fram undir júlímánaðarlok; i ágúst var þar besta heyskapartíð.

Í Strandasýslu, Húnavatns- og Skagafjarðar var júlímánuður kaldur og úrkomusamur. Þessar úrkomur héldust fram í ágúst í Strandasýslunni. Í Trékyllisvíkinni náðust töður eigi inn fyrr enn um höfuðdag, og urðu á sumum bæjum nálega ónýtar. Flaug sú fregn, að á einum bæ hefði taðan verið borin í sjóinn, og er það sorglegt framtaksleysi að fara svo að ráði sínu, en bera hana eigi saman í súrhey. Úthey nýttust þar heldur vel. Norðanátt með heljar bruna hófst 10. júlí í Húnavatnssýslu og hélst það nær út mánuðinn með stórúrfelli og hríðum. 16. júlí snjóaði svo í fjöll að stórfenni mátti heita og hvarf ekki fyrr en í ágúst. Nýting allgóð í ágúst og fram eftir september. Heyföng í rýrara lagi. Í Skagafirði alfennti í byggðum um stund í júlí. Þar sem bæir lágu hátt varð ekki slegið 2 eða 3 daga, en til fjalla lá snjórinn á aðra viku. Í ágústmánuði var tíðarfarið sérlega hagstætt, nýttust þá hey ágætlega. Í öndverðum september gerði ofsarok af suðaustri; urðu viða miklir heyskaðar í því veðri.

Í Eyjafjarðar- og Þingeyjarsýslum var sumarið nokkuð kalt og umhleypingasamt; höfuðátt norðaustan. 3. júlí kom 4° næturfrost í Eyjafirði og kippti það úr grasvexti svo hann varð tæplega í meðallagi. Heldur betur spratt í Þingeyjarsýslu og nýting varð góð í báðum sýslunum. Á Austfjörðum var sumarið kalt nema fyrri hluti júlímánaðar góður, 15.-17. júlí snjóaði niður í mið fjöll í Vopnafirði, var þá nær alófært veður á Haugsfjallgarði. Norðmenn og fylgdarmaður þeirra íslenskur, voru nær orðnir úti, náðu við illan leik ofan í Vopnafjörð aftur. Þurrkasamt eftir 10. september; síðustu daga mánaðarins fór að frjósa. Á austurfjörðunum hröktust töður og skemmdust hjá almenningi. Heyföng i minna lagi. Heyskaðar af stormum urðu allvíða í sláttarlokin. Í suðurhluta Suður-Múlasýslu og í Skaftafellssýslu var sumarið votviðrasamt. Í Breiðdal byrjuðu rigningar með sláttarbyrjun, fór þá jörð verulega að spretta svo gras varð sæmilegt en notaðist illa. Heyskapur í meðallagi en talsvert hrakinn. Í Austur-Skaftafellssýslu byrjaði sláttur ekki fyrr en 20. júlí. Töður hröktust alstaðar meira og minna. Um miðjan ágúst kom þerrir um vikutíma. Hin mesta óþurrkatíð hélst nær allan september og varð útheysnýting afleit. Í Vestur-Skaftafellssýslu brá til óþurrka um miðjan júlí er héldust samfleytt í mánuð. Þá komu 6 þurrkdagar. Eftir höfuðdag hraktist hey og víðast mjög. Heyföng almennt með lakara móti bæði að vöxtum og gæðum. Á Suðurlandsundirlendinu hröktust töður nokkuð. Í ágúst komu stöðugir þurrkar í 3 vikur. Með september brá til óþurrka er héldust mánuðinn út. Heyskapur með lakara móti.

Haustið og veturinn til nýárs. Á Suðulandi öllu mátti tíðarfarið heita slæmt á þessu tímabili. Haustið var enn þá votviðrasamara en venja er til. 17. nóvember kom áhlaupa landnorðan hríð, er orsakaði talsverða fjárskaða bæði í Árnessýslu og Kjósarsýslu og í Borgarfirði. Á stöku stað fennti hross til bana. Jörð var áður auð og fé því ekki komið að húsum almennt. Eftir það var oftast haglítið og óstöðug veðrátta til ársloka. Útsynningar með blotum og áfreðum á víxl. Kýr komu snemma á gjöf og lömb voru tekin með langfyrsta móti. Fénaður allur kominn á gjöf löngu fyrir jól. Á Vesturlandi var veðráttan svipuð og fyrir sunnan.

Á Snæfellsnesi skemmdust hey allvíða í haustrigningunum. Sama ofsaveðrið geisaði og bæði þar og í Dalasýslu 17.nóvember, þótt ekki gerði það tjón á fénaði svo neinu næmi. Unglingspiltur úr Laxárdal varð úti í því veðri. Í báðum þessum sýslum var haglaust um áramót. Svo var og i Barðastrandarsýslu, þar voru hross sumstaðar komin á gjöf, sem annars ganga úti mestallan veturinn. Í Ísafjarðarsýslu umhleypingasöm tíð, gerði þar jarðbönn af áfreðum á jólaföstu. Í Strandasýslu var haustið tiltölulega hlýrra en sumarið. Jörð mjög auð og hagar góðir til nóvemberloka. Um miðja jólaföstu sneri til norðurs og gerði skörp frost og hríðar. Byrjað að gefa fé með desember. Á Norðurlandi var tíðin óstillt mestan hluta þessa árstíma. Í Húnavatns- og Skagafjarðarsýslum voru hagar nægir þangað til seint í nóvember. Áfreðar á jólaföstu. Nálega haglaust um áramót og útigangspeningur hrakinn orðinn. Í Eyjafirði var haustið gott og milt og vetur til nýárs frostlítill en afar storma og umhleypingasamur, ýmist frost og hlákur; höfuðátt suðvestur. Fyrir jólin gekk í mikil frost. Líkt var tíðinni varið í Þingeyjarsýslu. Jarðir stöðugt góðar í sveitum. Á Austfjörðum var hausttíðin góð, sauðjörð næg í október og nóvember; spillti með desember. Hörð frost og nær jarðlaust um áramót. Í Hornafirði gerði norðanbyl 17. nóvember og fenntu þá kindur á stöku stað. Þar var búið að taka allmikið af skepnum á gjöf um nýár, meira vegna hrakviðra heldur en af því að haga skorti. Í Vestur-Skaftafellssýslu var veturinn til ársloka einn sá lakasti er menn muna.

Matjurtir þrifust með lakara móti þetta ár um allt land og sumstaðar misheppnaðist kartöfluuppskera nær því alveg.

Janúar: Umhleypingar vestanlands með talsverðum snjó er á leið, en lengst af betri tíð eystra. Fremur hlýtt.

Norðri segir af tíð þann 5.janúar:

Tíðarfar hefir verið hið ákjósanlegasta hér norðanlands nú um langan tíma að undanförnu, stöðugar þíður og blíður og auð jörð. Úr Mývatnssveit er skrifað nú um áramótin að þar sé einmuna stillt tíð, snjólaust og furðanlega lítið svelluð jörð.

Dagfari (á Eskifirði) segir þann 7.janúar:

Veðrátta hefur veríð hin hagstæðasta hér á Austfjörðum að undanförnu, Er marautt og hagar hinir bestu fyrir sauðfé hátt upp í hlíðar. Mun sjaldgæft vera að nýárið gangi hér í garð jafn milt sem nú. 

Þjóðviljinn (á Bessastöðum) lýsir janúartíð í nokkrum stuttum pistlum:

[10.] Tíðin mjög mild, og hagstæð síðan á nýári því að enda þótt snjóað hafi stöku daga, eða rignt hefir veðráttan yfirleitt verið mjög hæglát, og því mátt heita einstök tíð um þenna tíma árs.

[17.] Tíðin afaróstöðug síðasta vikutímann, ýmist rigningar eða snjókoma, og veðrátta rosasöm.

[24.] Tíðin fremur óstöðug, en frosthörkur óvanalega litlar í vetur, og þíðviðri og rosar, eða éljagangur, síðustu dagana.

[31.] Snjóar og umhleypingar, síðasta vikutímann, og veðráttan fremur stirð.

Vestri segir þann 5.febrúar að 2 hestar hafi farist í snjóflóði í Súgandafirði 16.janúar.

Lögrétta segir þann 31.:

Snjór er hér nú töluverður, alhvítt frá fjalli til fjöru.

Ísafold lýsir veðri þann 27.janúar:

Umhleypingur af ýmsum áttum, útsunnan, austan og norðan, hefir verið 2-3 dagana síðustu, með allmiklu kafaldsfjúki. Faxaflóagufubátnum (Reykjavík), sem átti að fara í gærmorgun snemma upp í Borgarfjörð, með póstflutning allan norður og vestur, legaðist hér í gær og komst hann ekki fyrr en í dag upp eftir.

Febrúar: Slæm tíð nyrðra lengst af. Þurrviðrasamt suðvestanlands, en talsverður snjór frá fyrra mánuði.

Dagfari segir af tíð eystra þann 9.febrúar:

Tíðarfar hefur verið einmuna gott lengi að undanförnu hér á Austfjörðum. Frost mjög væg þar til nú síðustu dagana. Snjókoma lítil, svo hagar hafa verið bæði fyrir sauðfé og hesta allt til þessa.

Ingólfur birtir ótíðindi þann 11.:

Póstur varð úti um mánaðamótin vestur á Snæfellsnesi. Hann hét Marís Guðmundsson og flutti póstflutning milli Borgarness og Stykkishólms, rúmlega tvítugur. Hann fór frá Gröf í Miklaholtshreppi að morgni þriðjudags 30. f.m. Var þá norðan hörkuhríð með snjóburði og gerði ófærð mikla. Fékk hann til fylgdar sér norður um Kerlingarskarð  Erlend bónda Erlendsson frá Hjarðarfelli. Þá félaga þraut sökum ófærðar og stórviðris og fundust þeir báðir örendir næsta föstudag, skammt frá Dældarkoti i Helgafellssveit. Í sama veðrinu varð maður úti milli bæja í Helgafellssveit. Hann hét Guðjón Þorgeirsson frá Saurum, gamall maður. Var ófundinn, er fréttir bárust. Sex hesta fennti til dauðs á Kjalarnesi í sama veðri.

Lögrétta birtir frétt af sama slysi, en nafn póstsins sagt annað - ein af ástæðum þess að ritstjóri hungurdiska er nokkuð tregur á mannanafnabirtingar og þurrkar þau oft út úr pistlum (og mun halda því áfram þó stöku lesandi hafi kvartað). 

Úr Stykkishólmi er skrifað 4. febrúar: „... sorglegt að Stykkishólmspósturinn og fylgdarmaður hans, bóndinn frá Hjarðarfelli, hafa orðið úti síðastliðinn þriðjudag [30.janúar] á leið hingað, undir fjallinu hérna megin. Það var hríðarbylur og mikil ófærð, svo að þeir hafa örmagnast og lagt sig fyrir. Þar fundust þeir báðir saman, ásamt pósttöskunni, af mönnum sem gengið höfðu til rjúpnaveiða, og fengu þeir strax mennina flutta heim til næsta bæjar, Gríshóls, en komu með töskuna hingað á föstudag. Læknirinn fór að vita hvort nokkur lífsvon væri, en það reyndist ekki. Það var voðaveður hér i tvo daga. Þriðji maðurinn hefur líka orðið úti í sveitinni, en er ófundinn; haldið að hann hafi lent í á“. Pósturinn sem úti varð hét Guðmundur Kristjánsson frá Hamarendum Borgarfirði, bóndi þar og átti mörg börn óuppkomin.

Þjóðólfur segir frá hagstæðri tíð þann 9.febrúar:

Tíðarfar hið hagstæðasta frá því á haustnóttum og til þessa tíma, nálega alltaf snjólaus jörð, enda víðast minni heyjum eytt en allmörg undanfarin ár á þessum tíma.

Norðri segir frá breytingu í tíð í pistli þann 9.febrúar:

Brugðið hefir til meiri frosta og harðneskju en verið hefir í vetur; þó er snjólítið og færi gott. Þykir nú sumum tíðarfar gjörast ísalegt og spá erfiðum útmánuðum.

Lögrétta segir þann 14.febrúar:

Haldið er að eldur hafi verið uppi í Vatnajökli einhversstaðar um miðjan síðastliðinn mánuð. Austanblöðin segja að eldbjarmi hafi sést frá jöklinum, og 13. f.m. fannst snöggur jarðskjálftakippur á Rangárvöllum.

Norðri segir frá frostum þann 16.febrúar:

Harðneskju norðvestangarður var fyrir síðustu helgi með miklu frosti. Þegar uppbirti á mánudaginn, sást hafíshroði vestur og fram af Ufsaströnd. Á miðvikudaginn brá til austanáttar og frostlítið síðan. 

Ísafold kvartar þann 17.febrúar:

Snjóameiri en dæmi eru til 20—30 ár hefir þessi þorri verið, sem kveður í dag. Frost ekki mikil, nema fáa daga um síðustu helgi; mælir komst þá niður í 11—12 stig. Snjónum kyngir niður dag eftir dag, ekki miklu í einu, en aldrei tekur af; að eins smá blotar 1—2 sinnum, en hláka engin.

Þjóðviljinn (Bessastöðum) segir frá tíð í febrúar:

[9.] Eftir snjó, og nokkur frost, gerði hagstæða hláku 4. þ.m. en stóð naumast degi lengur, og hefir síðan haldist kafaldsfjúk, og miklar frosthörkur.

[17.] Tíðarfarið snerist loks til hláku, og rosa, 14. þ.m., eftir óvanalegar frosthörkur, sem gengið höfðu, allt að 12 stiga frost R við sjóinn.

Vestri birti þann 10.mars bréf úr Steingrímsfirði, dagsett 20.febrúar:

Veðrátta hefir frá byrjun vetrarins og fram á þennan dag verið óvenjulega mild og góð, eftir því, sem menn eiga hér að venjast. Það má heita svo, sem frosta hafi naumast kennt fyrr en þennan yfirstandandi mánuð, en þá voru þau líka allhörð í nokkra daga, allt að 15-16°R. Snjóalög hafa einnig verið með minna móti, og færð því yfirleitt góð. Vegna þessarar góðu veðráttu hefir bændum orðið heydrjúgt, og munu allflestir þeirra standa sig vel með heyföng, og geta reist rönd við hörðu vori, ef því þyrfti að mæta. Svo var tíðarfarið hér gott í nóvember síðastliðnum, að í miðjum þeim mánuði var slegið og hirt hey á 40 hesta á Stað i Steingrímsfirði, og mun það nær því einsdæmi í þessu byggðarlagi.

Lögrétta birti þann 14.mars fáein bréf utan af landi, dagsett í febrúar. Minnst er á símastaura vegna símþráðar milli Seyðisfjarðar og Reykjavíkur:

Húsavik 17. febrúar: „Tíð umhleypingasöm og óstillt mjög. Gengur erfitt með staura-akstur; einir 6 ataurar eru komnir fram í Geitafell af því, sem Jón í Reykjahlíð átti að sjá um; svo ekki eru allir vonlausir um, að þeir komist eigi á rétta staði á þessu ári".

Úr Mývatnssveit er skrifað 17. febrúar: „Verstu veður oftast allan þorrann, með frosti og fannkomu. Frostið allt að 20 stig, mest 22 stig 12. febrúar. Eins og stendur, kemst enginn neitt fyrir ótíð og ófærð".

Úr Miðfirði er skrifað 28. febrúar: „Tíðin er fremur góð, yfir höfuð mjög vægt vetrarfar og hagi nægur hér um slóðir. Og heppnir eru stauraflutningamennirnir með það, að dráttarfæri er ágætt, enda held ég þeim gangi öllum vel hér nærlendis. Ég sá í vikunni sem leið til Jóhanns í Sveinatungu fram Hrútafjarðará og gekk allvel að sjá. Á Hrútafjarðarhálsinum hefur stauraflutningurinn gengið ágætlega, enda fylgist þar allt að, dugnaður þeirra félaga, valdir hestar og góð meðferð á þeim.

Úr Steingrímsfirði er skrifað 21.febrúar: „Tíðarfar hefur verið mjög gott í vetur og með því að heyafli var góður frá sumrinu, þá er útlit fyrir, að ekki skorti fóður, ef vorið verður ekki því harðara. Einhver hafíshroði hafði komið upp undir Trékyllisvik í norðanhreti, sem var hér 5.-10. þ.m.; hafði hann svo færst frá aftur og norður með í suðaustanvindi, sem þá gerði og haldist hefir öðruhvoru síðan.

Í sama blaði Lögréttu (14.mars) er sagt frá strandi tveggja togara í febrúar:

Botnvörpuskipið Southcoats frá Hull, skipst. Thomas Wilson, strandaði 13.febrúar á Fellsfjöru, austarlega á Breiðamerkursandi. Öll skipshöfnin, 13 manns, komst heil á húfi að Tvískerjum. Annað botnvörpuskip, Wiirtemburg frá Bremerhafen, strandaði á Svínafellsfjöru á Skeiðarársandi, vestanmegin við Ingólfshöfða. Skipverjar, 13 manns, komust allir til lands eftir mikla hrakninga, en hefðu, að því er þeir sjálfir segja, án efa orðið úti þar á sandinum, ef strandmannaskýli Thomsens konsúls hefði eigi orðið þeim til bjargar. 

Mars: Hríðarhraglandi nyrðra fram yfir miðjan mánuð, en annars talsvert skárri tíð. Lengst af þurrviðrasamt um mestallt sunnan- og vestanvert landið. Fremur kalt.

Norðri segir þann 2.mars:

Fregnir af Siglufirði herma að enginn hafís sé sjáanlegur hér úti fyrir. Höfðu einhverjir farið upp á Ólafsfjarðarmúla í björtu veðri til að horfa eftir honum, en einskis orðið varir. Tíðarfar er fremur stirt. Stórhríðar hafa verið oftar en einu sinni nú í vikunni með talsverðri snjókomu.

Ísafold lýsir tíð þann 3.mars:

Góð hláka byrjaði hér í gærkveld á eitt hið mesta snjókynngi, sem hér kemur nokkurn tíma, og hafði lengi safnast. Fyrri part vikunnar var talsvert frost, komst jafnvel upp í 13 stig á C. í fyrradag að morgni, — ýmist með hreinviðri eða fjúki, skafrenningi þegar ekki var ofankafald.

Vestri segir þann 10.mars frá strandi þar vestra:

Fiskiskipið „Charley", eign Leonh. Tang & Söns verzlunar hér í bænum, rak i land 8. þ.m. Skipið lá hér úti á firðinum altilbúið, að fara út til fiskiveiða, en aðfaranótt þess 8. hvessti á norðan með hríð og för þá skipið að drífa í land og um morguninn um birtingu var það komið upp í brimgarð. Þar hékk það lengi frameftir deginum, en um eftirmiðdaginn fór því að slá flötu og kom þá gat á það svo sjórinn féll inn. Skipshöfnin komst í land að heilu og höldnu. Skipið fór upp því nær í sama stað og „Racilia" fór upp í fyrra vetur. Skipið og vörur voru vátryggðar, skipið í ábyrgðarfélagi þilskipa við Faxaflóa, en vörurnar í útlendu ábyrgðarfélagi.

Austri segir þann 11.:

Veðráttan fremur óstöðug nú undanfarið. Hríð í gær og dag.

Ísafold birti þann 24.mars stuttan pistil úr Vestmannaeyjum um tíð þar:

Vestmannaeyjum 20.mars: Veðráttan var i báðum mánuðunum (jan og feb) ákaflega storma- og umhleypingasöm, snjókoma þó aldrei mjög mikil. Hörð frost voru frá 7. til 13. febrúar. Einnig hafa verið nær einlæg frost það sem af er þessum mánuði, mest aðfaranótt 13. -12°. Þessi vertíð hefir, það sem af er, verið einhver hin bágbornasta sakir gæftaleysis.

Dagfari (á Eskifirði) segir frá slysi þann 24.:

Slys vildi til á Svínaskála-Stekk við Reyðarfjörð að morgni 22. þ.m. Veður var hvasst og fóru nokkrir menn að reyna að festa niður bát svo hann fyki ekki. En veðrið tók bátinn á loft úr höndum þeirra, og slóst þá báturinn í höfuðið á einum manninum svo hann rotaðist. Maðurinn hét Jens Magnússon, og var vinnumaður á Svínaskála-Stekk.

Þjóðviljinn (Bessastöðum) lýsir marstíðinni:

[10.] Eftir óvanaleg snjóþyngsli, og frosthörkur allt á 12-18 stig á R, hlánaði í svip 2-3. þ.m, en síðan sífelldar snjókomur, með 1-2 klst blota suma dagana. Til sjávarins hafa verið mikil brim, og versta ótíð, svo að þilskipin, sem út eru farin, munu enn lítt, eða ekki, hafa getað sinnt fiskiveiðum.

[17.] Frosthörkur miklar fyrri part þessarar viku, allt að 13-14 stigum á R. Síðustu dagana væg frost. og jörð öll alhvít.

[24.] 19. þ.m. brá loks til hagstæðrar hláku. svo að jörð varð alauð, og hefir síðan haldist hagstæð veðrátta.

[31.] Tíðin mjög ákjósanleg þessa viku, skipst á skin og skúrir, og veðráttan oftast fremur hæg.

Lögrétta segir þann 4.apríl tíðindi frá Eyrarbakka, dagsett 29.mars:

Einstök veðurblíða með degi hverjum. Hagar eru víðast hvar orðnir góðir og fénaðarhöld munu í besta lagi í Árness- og Rangárvallasýslum.

Vestri segir frá ís þann 31.:

Hafíshroði kom hér inn í Djúpið 30. þ.m. svo langt að hann sást héðan úr bænum og lítur því út fyrir að hann sé ekki fjarri. En ekki mun það þó hafa verið nema dálítið hrafl.

Lögrétta segir frá þann 21.:

Fjórtánda þ.m. strandaði enskur botnvörpungur hjá Stokkseyri. Mönnum varð bjargað, en skipið sökk. Úr Skagafirði er skrifað: „Mikill snjór og jarðskarpt fyrir allar skepnur“.

Í Þjóðviljanum 10.apríl er bréf frá Ísafirði, dagsett 28.mars:

Síðan 16. þ.m. hefir tíðin verið mjög mild, öðru hvoru þíðviðri og leysingar, svo að jörð má nú heita auð og í Inn-Djúpinu er alauð jörð, út að Ögurhólmunum.

Apríl: Óhagstæð tíð og sérlega illviðarsöm, einkum suðvestanlands, en betri eystra. Fremur kalt. Gríðarlegir mannskaðar á sjó. 

Austri segir þann 7.apríl:

Veðráttan hefir verið hin hagstæðasta undanfarna viku, sól og sunnanvindur svo að snjór er að mestu horfinn.

Öll blöðin greina frá mannsköðunum í mánuðinum - við veljum hér úr. Fyrst er frásögn Lögréttu þann 11.apríl:

Mestan hluta næstliðinnar viku voru hér ákafir útsynningsstormar með regni. Á laugardagsnóttina [7.] herti veðrið og kólnaði þá svo, að jörð var alhvít um morguninn, en um daginn gekk á með dimmum hríðaréljum og glórði þó til sólar í milli. Stormurinn jókst þegar á leið daginn og varð úr hið mesta rifrildisveður, sem menn muna hér um þetta leyti árs; sjórinn hvítrauk og brimið óx óðum; aðra stundina varð bjart, svo að þá sást vítt útyfir sjóinn, en hina stundina byrgðu koldimm hríðarél alla útsjón.

Fiskiskipin voru flest úti, en hleyptu undan veðrinu og fóru að tínast inn smátt og smátt. Kl.12 um daginn kom inn skip, er menn sáu strax, að eitthvað mundi að ganga. Það sigldi inn utan við Engey, og beygði síðan inn til hafnarinnar milli Engeyjar og Viðeyjar. En út af Viðeyjaroddanum, sem að höfninni veit, eru grynningar og blindsker. Skipið réð sér ekki í storminum, lenti of nærri Viðeynni og uppá skerið. Ekki þekktu menn þá úr landi, hvert þetta skip var, en gátu þó strax til, að það mundi vera „Ingvar", eign Duus verslunar hér, en skipstjóri Tyrfingur Magnússon frá Engey, og reyndist það síðar rétt. Menn af öðru skipi, er inn kom um kvöldið, segja svo frá, að um morguninn kl.10 hafi „Ingvar" verið skammt frá þeim, út við Keflavikurbjarg, en hafi þá brotið gaffalinn og síðan haldið inn, undan veðrinu. En um strandið segja kunnugir menn, að þegar skipverjar hafi séð skerið framundan, þá hafi þeir varpað út akkerum og ætlað, að þau næðu haldi áður en þá bæri á skerið. Þetta mistókst, en akkerisfestarnar héldu skipinu föstu á skerinu; ella segja menn, að það hefði strax borist af því og rekið þá upp á Viðeyjarströnd. Eru þá líkindi til, að menn hefðu bjargast, þótt skipið hefði auðvitað brotnað í spón.

Nú, þegar skipið lá brotið á skerinu, sáu menn í kíkirum úr landi, að skipverjar klifruðu upp í reiða en brátt tók skipið mjög að brotna og liðast í sundur; riðuðu þá möstrin svo fyrir brimganginum, að stundum tóku þau dýfur í sjó, en hófust þess á milli hátt í loft. Var það hræðileg sjón. Skipverjar týndust þá niður úr reiðanum og héldu sér við borðstokkana. Gekk svo lengi, og reri skipið þarna á skerinu fullar þrjár klukkustundir. Það halda menn, að meiri partur skipverja hafi lifað allan þann tíma. En rétt á eftir, kl.3, kom áköf hvassviðrisroka og dimmt hríðarél, svo að ekki sást þá út frá landi, en þegar henni var lokið, var allt horfið af skerinu. bæði menn og skip.

Á opnum bátum var alls ekki fært í nánd við strandið. En menn bjuggust við, að gufuskipin, sem á höfninni lágu, gætu bjargað. Á tveimur bátum héldu menn út á höfnina frá landi til þess að leita hjálpar hjá gufuskipunum. En þau treystu sér ekki. Eitt, „Gambetta", hélt þó á stað, en í því gerði koldimmt él og sneri þá skipið aftur á miðri leið. Eina björgunarvonin hefði það þó verið, að gufuskip hefði haldið út í nánd við strandið og frá því hefði svo verið rennt bátum á streng út að skerinu. Ráðherrann hafði skorað á „Reykjavíkina" að fara og heitið að borga allan skaða, sem hljótast kynni af björgunartilrauninni, en skipstjóri neitaði. Úr vélarbát stórum, sem á höfninni lá, hafði vélin verið tekin sundur fyrir einum eða tveimur dögum til aðgerðar, en ella hefði að líkindum mátt nota hann til björgunar. Vel má vera, að allar bjargir hefðu reynst bannaðar í þetta sinn, um það eru sjómennirnir færastir að dæma. En mikið hefði það dregið úr þessum hryggilega viðburði ef aðburðirnir til þess að bjarga hefðu verið meiri en þeir voru.

Þetta er hörmulegasta tjónið, sem hér hefur orðið langa lengi, og hlýtur að verða minnisstætt öllum, sem á horfðu. 20 menn voru á skipinu og fórust allir. Og þetta var rétt við höfnina í Reykjavík.

Á fimmtudagsmorguninn var [5.apríl] féll maður útbyrðis af fiskiskipinu „Valtý" og drukknaði. Þetta gerðist við Akranesskaga. Fiskiskipið „Milly" kom hér inn á mánudagsmorguninn [9.] með fána í hálfri stöng; hafði í ofviðrinu misst útbyrðis 3 menn, náð 2 inn aftur, en 1 hafði drukknað, stýrimaður skipsins.

Strand. Í Hafnarfirði strandaði á laugardaginn [7.] fiskiskútan „Niels Vagn", en menn björguðust i land. Á mánudaginn höfðu menn náð skipinu á flot aftur lítt skemmdu. Þegar verið var að ná skipinu út, duttu tveir menn í sjóinn og var annar þeirra skipstjórinn, Halldór Friðriksson; báðir náðust, en Halldór hafði drukkið mikið af sjó. Hann er þó nær jafngóður nú. Vélarbátur stór, sem Björn Guðmundsson kaupmaður á, lá á laugardaginn suður í Vogavík og sökk þar, en næst að líkindum aftur.

Lögrétta segir þann 17. frá fleiri stórslysum sem urðu þennan laugardag:

Stórslys enn. Tvö fiskiskip farast, 48 menn drukkna. Á föstudaginn langa [13.apríl] kom gufubáturinn „Reykjavík" úr póstferð frá Borgarnesi og flutti þá fregn, að nálægt Ökrum á Mýrum hefði rekið ýmislegt, er sýndi, að fiskiskip hefði farist þar framundan í ofsaveðrinu á laugardaginn 7. þ.m. Meðal annars höfðu rekið þar 5 koffort heil með fatnaði í, poki með brauði, ýms brot af innviðum úr skipi o.m.fl., þar á meðal nafnspjald skipsins, og stóð á því »Emelie frá Reykjavík«. Þetta skip var eign Th. Thorsteinsons kaupmanns og skipstjóri á því Björn Gíslason frá Bakka hér í bænum, hálffertugur maður, kvæntur. Skipið hafði sést hér úti í flóanum stormdaginn og voru menn því orðnir hræddir um það. 24 menn voru á því.

„Sophie Wheatly“ hét hitt skipið, sem farist hefur, en skipstjóri Jafet Ólafsson, héðan úr bænum, 33 ára, kvæntur og átti 1 barn. Skipið var félagseign þeirra þriggja: skipstjórans, Th. Jensens kaupmanns og Guðlaugs Torfasonar snikkara. Þetta skip hafði einnig sést hér úti í flóanum stormdaginn. En engar fréttir flutti „Reykjavíkin" af því á föstudaginn. Fékk því Guðlaugur snikkari hana til að fara upp í Borgarnes aftur á laugardaginn og fór sjálfur með. Þegar þangað kom beið hans þar bréf frá Ásgeiri í Knarranesi, sem hafði átt að ná í póstinn daginn áður, en komið of seint. Skýrir hann svo frá, að rekið hafi hjá Knarrarnesi afturhlut af þilfari úr fiskiskipi, en á bjálka einum í flakinu sé messingsplata og á hana grafið „Sophie Wheatly". Þessi plata hafði verið á bita i káetu skipsins. Skipið var keypt í Lundúnum fyrir 3 árum, hafði áður verið spítalaskip og er sagt hafa verið einna best og vandaðast að útbúnaði af öllum fiskiskipunum hér. Guðlaugur skildi mann eftir í Borgarnesi til þess að grennslast eftir, hvort ekki ræki fleira úr skipinu.

Úrvalslið hafði verið á báðum þessum skipum og skipstjórarnir báðir orðlagðir sjómenn, einhverjir með þeim duglegustu á öllum fiskiskipaflotanum hér. Hefur án efa eitthvað laskast af siglingafærunum á báðum skipunum, en engra bjarga von ef skip á annað borð hrekjast nær norðurströnd flóans í öðru eins veðri og þessu. Framundan Mýrum er þétt skerjaþyrping langar leiðir út í flóann, allt að þrem mílum. Þessi skip bæði hafa því að líkindum farist langt frá landi. Fyrir nær 40 árum segja menn að komið hafi hér ákaft stormveður frá sömu átt og nú og um sama leyti árs; hafi þá fjöldi franskra fiskiskipa verið hér í flóanum og allt að 20 af þeim rekið upp í skerjaþyrpinguna framundan Mýrunum og þau farist þar öll.

Óumræðilega daprir hafa dagarnir verið mörgum um hátíðirnar núna, en sár sorg hefur og jafnframt snortið alla, hve fjarri sem þeir standa atvinnurekstri sjómanna vorra. Óbætanlegur er missirinn mörgum heimilum nær og fjær, en jafnframt er missirinn stórkostlega mikill fyrir héruðin. Þegar 70 vaskir drengir, úrvalslið vort, fer i sjóinn á einni viku, þá er það þjóðarsorg og þjóðarmissir. Þrjár skipshafnir hafa farist af Faxaflóaflotanum, og auk þess tekið út stýrimennina af 2 skipum. Á undanförnum 20 árum telst oss svo til, að eigi hafi gjörfarist nema 4 fiskiskip, sem gengið hafa héðan úr flóanum.

Í Garðsjó urðu í ofsaveðrinu 7.þ.m. stórskaðar á fiskinetjum; hefur fjöldi af þeim algerlega horfið og er það tjón metið alt að 30 þúsundum. Til og frá úti um flóa hafa netjahlutar sést á reki fullir af fiski. Í bréfinu frá Ásgeiri í Knarranesi, sem um er getið annarsstaðar hér í blaðinu, er sagt, að fiskinet hafi ásamt öðru rekið uppi á Mýrum. Skip sökk hér fyrir sunnan Reykjanesið i stórviðrinu 7. þ.m. Það var enskur botnvörpungur, en nafnið vita menn ekki. Fregnin er frá frönsku botnvörpuskipi, sem kom inn hingað á þriðjudagskvöld í síðastliðinni viku.

Bátur fórst í fiskiróðri úr Grindavík 14. þ.m. með 5 mönnum og drukknuðu þeir allir. Tveir voru úr Reykjavik.

Vestri segir frá þann 9.apríl:

Ofviðri mikið og óstöðug tíð hefir nú gengið hér undanfarið. Á laugardaginn 7. þ.m. var ofviðri mikið og sleit þá upp 4 skip er lágu hér á Pollinum. Fleiri skip lágu þar ekki, en í Sundunum og á firðinum lágu allmörg skip og varð þeim ekkert að skaða. Skipin sem fóru upp á Pollinum voru: Emma hákarlaskip L.Tangs verslunar, og þrjú skip A. Ásgeirssonar verzlunar: Calli, Sigríður og Grettir. Öll munu þau þó vera að mestu óbrotin, eða jafnvel alveg óskemmd flest öll. Sama dag sleit skipið „Familien“ frá Eyjafirði upp af Aðalvík og kom það hér inn í gær til ad fá sér legufæri, hafði verið á siglingu síðan. Þá hefir enn frést að „Garðar“ eign Á. Asgeirssonar verzlunar hafi slitið upp á Súgandafirði og brotnað í spón. Skipverjum varð öllum bjargað, en allt annað innan borðs fórst. „Mekla“ eign sömu verslunar lá þar einnig og varð að höggva siglutréð.

Hafíshroðinn, sem rak hér inn í Djúpið um daginn, rak norður í Jökulfirðina í vestanveðrinu á sunnudaginn [8.] og braut bryggju á hvalveiðastöð J.Oulands á Hesteyri. Mikinn hafís hafði verið að sjá út af Aðalvíkinni fyrir fyrri helgi, en nú nýlega hafa skip komið að norðan og urðu ekki íss vör, svo hann hefir sjálfsagt rekið frá aftur.

Og þann 14. segir Vestri:

Í laugardagsrokinu um daginn [7.] fauk hjallur, tveir timburskúrar og eitthvað af járnþaki á íbúðarhúsi í Hjarðardal í Önundarfirði. Tvö skip rak í land.

Hafís allmikill kom hér inn aðfaranótt skírdags [12.] svo fyllti allan fjörðinn út í Djúp svo langt sem augað eygði. Skipin sem lágu hér flýðu öll inn á Poll því. Sundin fyllti og dálítið jakarek hefir jafnvel flæmst inn á Poll. Í nótt og dag hefir ísinn aftur mikið lónað frá hér inn fjarða, en líklega fer hann ekki langt undan landi enn þá eftir sögn þeirra skipa sem komið hafa inn nú siðast er íslítið að norðanverðu, en þessi ís hefir komið að vestan og getur því vel hafa lagt talsverðan ís upp að fjörðunum hér að vestan verðu.

Skipin sem rak upp á Pollinum í rokinu hafa nú öll náðst fram óskemmd að heita má, nema strákjölur hafði farið undan tveimur þeirra.

Lögrétta segir þann 28.apríl:

Hafís við Vesturland segja skip, sem nú eru nýkomin þaðan. „Skálholt" hafði tafist eitthvað hans vegna, en þó komist norður um. Úr Grímsnesi kom hér maður um miðja vikuna, sagði þar enn hvítt af fönn og mjög jarðlítið, en heyleysi almennt.

Veðrið hefur verið gott undanfarna viku, þar til á fimmtudagskvöld [26.]; þá gekk i norðanrosa og hélst hann í allan gærdag. Tvö skip sleit upp hér á höfninni, danskt seglskip, „Yrsa" frá Troense, og franskt fiskiskip, „Henriette" frá Paimpol. „Yrsa" kom hingað með kol til verslunar Björns Guðmundssonar; það er fallegt skip, sagt að eins fjögra ára gamalt. Það rak hér upp í klettana utan í Arnarhól, en hugsanlegt að það náist út aftur og megi gera við það. Franska skipið rak upp á bryggju „Völundar" í Skuggahverfinu og braut framan af henni. Það rær nú á klöpp þar rétt austan við, og engin líkindi til að það náist út aftur. Bæði skipin rak upp nálægt kl. 12 í fyrrinótt. Menn voru í engri hættu.

Ingólfur segir þann 29.:

Á föstudagsnóttina [27.] fórst vélarbátur Gunnars kaupmanns Gunnarssonar og drukknuðu af honum tveir menn: merkisbóndinn Guðmundur Einarsson frá Nesi og Ólafur Ólafsson sem stýrði vél bátsins. Guðmundur hafði fengið bátinn hjá Gunnari kaupmanni á fimmtudaginn, til þess að sækja saltfisk suður í Leiru, sem hann keypti þar á uppboði. Hafði hann fjögra manna far aftan í vélarbátnum og vóru á 2 menn. Fengu þeir gott veður suður og hlóðu bátinn fiski. Er giskað á, að í honum hafi verið um 100 skippund. Leggja þeir því næst af stað til Reykjavíkur seint á fimmtudaginn og höfðu litla bátinn í eftirdragi. En er þeir höfðu komið inn á móts við Vatnsleysu, gerir mesta ofsaveður, svo að litli báturinn slitnaði þegar frá hinum og skildi með þeim í sömu svipan. Bar þann bát að landi við illan leik á Vatnsleysu og héldu báðir mennirnir lífi. Af hinum bátnum hefir rekið stýri, tvær tómar tunnur og fl. Tjónið á bát og fiski mun nema um 9 þúsund kr.

Bátur fórst við Öndverðanes á Snæfellsnesi 14. þ m. og týndust tveir menn. Tvö skip af Eyjafirði rak á land í Aðalvík um daginn: „Eecord" og „Samson". Brotnaði hið fyrrnefnda í spón, en sagt að hitt mundi verða gert sjófært aftur. Menn björguðust.

Enginn hafís var fyrir Vestfjörðum þegar „Laura" fór þar um. Hún kom að vestan á föstudaginn. Hefir það verið orðum aukið, að ís væri kominn suður á móts við Patreksfjörð, eins og sagt var nú í vikunni eftir seglskipi að vestan.

Ingólfur heldur áfram að segja frá skipsköðum í pistli þann 6.maí:

Í ofsaveðrinu laugardaginn 28. [apríl] strandaði stórt kaupfar við Stokkseyri. Var nýkomið til lands með fullfermi varnings. Festar skipsins slitnuðu og rak það á sker. Nokkru af vörunum var bjargað. Annað skip strandaði við Búðir fimmtudagskveldið 26. [apríl]. Það hét „Agnes" (rúmar 30 smálestir). Var nýfarið héðan frá Tomsens-magasíni hlaðið vörum vestur þangað. Varningur týndist allur en menn komust af. Hvorttveggja var óvátryggt, skip og farmur.

Og áfram heldur Ingólfur að segja frá sköðum í pistli þann 13.maí:

Fiskiskipið „Geysir" frá Eyjafirði strandaði við Vigur í Ísafjarðardjúpi 26. f.m. Rakst á hafísjaka í blindbyl rétt áður en skipið bar á land og hlupu nokkrir skipverja upp á jakann. Einn maður féll í sjóinn í þeim svifum og drukknaði:, Einar Sigurðsson Þingeyingur frá Sigluvík (fyrr á Grenjaðarstöðum og víðar) á fimmtugsaldri. Skipið náðist út nær heilt. „Veiðibjallan" frá Akureyri strandaði í sama veðri við Bakka á Skagaströnd. Skipstjórinn drukknaði: Óli Sigurðsson frá Grenivík í Höfðahverfi. Enn drukknaði skipstjóri af fiskiskútu frá Eskifirði í sama veðri: Jón Diðriksson, Árnesingur að ætt.

Skaðaveður var mikið um allt land 26.-28. f. m. Ofsaveður og blindbylur um allt Norðurland og Austurland. Snjókoma víða firnamikil. Fjárskaðar urðu eystra. Tryggvi Hallgrímsson á Borg í Eskifirði missti 115 fjár. Í Hamarsseli í Hamarsfirði fórst 100; í Hornarfjarðarfljót hrakti 60 fjár. Ófrétt um fjárskaða af Héraði og úr Þingeyjarsýslu, en búist við tjóni. Höfðu Mývetningar rekið margt fé á Austurfjöll og kynbótafé Reykdæla var komið upp á Þeystareyki. Þar var autt áður.

Austri segir í pistil 12.maí frá fjártjóni eystra í apríl:

Fjárskaðar hafa orðið hér á Suðurfjörðum nú í stórhríðinni fyrir mánaðamótin. Mestu tjóni hefir Tryggvi Hallgrímsson bóndi á Borgum í Eskifirði orðið fyrir. Hann missti allt sitt fé fullorðið, 120 að tölu. Kvað það flest hafa farið í sjóinn, í Norðfirði fórst og um 80 fjár. Í Berufirði hafði fennt um 200 fjár en það náðist flest lifandi úr fönninni aftur.

Dagfari segir 14.maí frá illviðri, bréf úr Hornafirði, dagsett 3.maí:

Síðustu dagana í apríl voru hér mikil norðanveður. Þó tók út yfir þ. 28. f.m. Þá var svo mikið afspyrnurok, að elstu menn hér muna tæplega annað eins. Fá heimili í Austur-Skaftafellssýslu munu hafa farið á mis við að verða fyrir einhverju tjóni í því veðri á húsum, bátum, fé o.s frv. Niðri í byggð var lítið snjóveður, en fé hrakti undan veðrinu í ófærur og sló niður til dauðs. Fyrir tilfinnanlegustum skaða urðu bændur í Bjarnanesþorpinu. Misstu um 100 fjár í svo kallaðri Skógey. Grjót og sandfok víða mikið. Nokkrar jarðir stórskemmdust við það, einkum á Mýrum. Rétt eftir að veðrinu slotaði (þ. 30.), strandaði frönsk fiskiskúta við Suðursveit; hafði brotnað svo í veðrinu, að hún varð ósjófær. Skipið hét Sirena fra Dunkerque. Skipshöfn, 19 menn, komst af, mjög litlu varð bjargað úr skipinu, því að aflandsveður var. Mennirnir voru fluttir austur á Höfn og biðu Hóla þar.

Þjóðviljinn segir frá skipssköðum og fleiru í pistli þann 9.maí:

Kaupfar strandaði á Stokkseyrarhöfn 28. apríl síðastliðinn. — Það var nýkomið með vörufarm til Ólafs kaupmanns Arnasonar á Stokkseyri, og lágu festar úr skipinu í sker, sem er þar við innsiglinguna, og slitnuðu þær í aftaka veðri, svo að skipið strandaði. — Menn björguðust þó allir. — 26. s.m. strandaði einnig, í grennd við Búðir á Snæfellsnesi, flutningaskútan „Agnes". er Thomsensverzlun í Reykjavik hafði sent til Búða með ýmis konar varning (matvöru, timbur og járn); Tveir menn, sem á skútunni voru, björguðust. Skipið, sem var um 30 smálestir að stærð, var óvátryggt, en vörurnar tryggðar.

Það sorglega slys varð í Bolungarvík í Norður-Ísafjarðarsýslu í síðastliðnum aprílmánuði, að barn, sem var að leika sér í fjörunni kringum hafísjaka, varð undir jakanum, er hann sprakk, og meiddist svo mikið, að það dó skömmu síðar.

Um 20.apríl strandaði á Hvammsfirði mótorkútter Tangsverzlunar, er „Hans" hét. — Gufuskipið „Varanger" átti að freista að ná „kútternum" á flot, og sjá, hvort við hann yrði gert; en ófrétt er enn, hvort sú tilraun hefir lánast.

Og í Þjóðviljanum þann 18.maí eru enn fréttir af sköðum í aprílveðrunum:

Jóhann bóndi Eyjólfsson i Sveinatungu í Norðurárdal missti fyrir skömmu 40 fjár í fönn. Bóndinn á Einarsnesi á Mýrum missti og 18 kindur í sjóinn, mest ær. ... 26. apríl síðastliðinn fauk stór og vönduð heyhlaða að Holti undir Eyjafjöllum, ásamt nokkru heyi, og líkar skemmdir urðu þar í grenndinni á nokkrum öðum bæjum. Sandfok hefir nýlega eytt jörðinni Sauðhúsnes í Álftaveri í Vestur-Skaftafellssýslu.

Lögrétta segir af sköðum í Árnessýslu í pistli 2.maí:

Úr Árnessýslu er sagt aðfaranótt síðastliðins laugardags [28.apríl] eitthvert hið mesta rok er menn muna þar, og hélst það fram eftir deginum. Þá um morguninn strandaði skip á skeri úti fyrir Stokkseyrarhöfn. Skip liggja þar við landfestar og slitnuðu hliðarfestarnar, svo að skipið rak út á skerið. Nokkru af vörum var bjargað úr því, en mjög voru matvörur skemmdar. Hlaða fauk á Litlusandvik í Flóa og brotnaði. Heyskortur almennur í mörgum sveitum, ef þessu fer fram. Margir þegar heylausir. Innistaða hefur nú verið stöðug 15—17 vikur.

Þjóðólfur gerir 4.maí upp mannskaðana í apríl: „Á einum og sama degi 7.[apríl] hafa farist í sjó hér á Faxaflóa 68 menn, en 77 alls í sama mánuðinum að meðtöldum skiptapanum í Grindavík“. Síðan rifjar blaðið upp mannskaðana miklu 9.mars 1685 þegar 132 menn fórust á sjó sama daginn, og 8.mars 1700 þegar 153 menn fórust á sjó. 

Þann 24.júní segir Ingólfur enn frá skipsköðum í apríllokaveðrinu - ekki meðtöldum í uppgjöri Þjóðólfs hér að ofan:

Tvær fiskiskútur týndar vestra. Sannfrétt er nú, að tvær fiskiskútur hafa farist fyrir Vestfjörðum í norðanrokinu mikla 26.—28. apríl í vor: „Anna Sophia" frá Ísafirði með 9 mönnum. Formaður Ingibjartur Kristjánsson frá Hvammi í Dýrafirði. Sjö af skipverjum voru úr Þingeyrarhreppi í Dýrafirði, einn úr Hnífsdal og einn úr Furufirði á Ströndum. Eigendur skipsins voru Filippus skipstjóri Arnason í Ísafjarðarkaupstað og Jón kaupm. Guðmundsson í Eyrardal. Skútan var óvátryggð með öllu. Það vita menn seinast til skips þessa, að það sást á sigling úti fyrir Dýrafirði þegar veðrið hófst 26. apríl, var þá allmikill íshroði á reki og dimmviðri mikið í garðinum. Þykir líklegast að skipið hafi siglt á jaka og sokkið. Hitt skipið hét „Kristján", frá Stykkishólmi; eign Sæmundar kaupm. Halldórssonar. Á því vóru 11 menn. Formaður hét Þorsteinn Lárusson. Þykjast menn víst vita að skipið hafi farist í Látraröst, því að það sást rétt norðan við röstina áður en veðrið skall á.

Ísafold segir þann 16.júní frá sköðum á Rangárvöllum í apríllokaveðrinu:

Margt fé nokkuð hafði [] farist í sandfoki á 2 bæjum á Rangárvöllum, Reyðarvatni og Keldum, í norðanaftökunum 27.—28. apríl; það fennti og kafnaði í sandinum, eins og í blindkafaldsbyl. Enda var sandrokið svo dimmt, að ekki sá handa sinna skil. Sandur var svo mikill i ull á sumu fé, að því lá við að sligast undir þeirri byrði. Sumstaðar hafði fé verið sleppt á afrétt um sumarmál, vegna heyleysis, viku á undan norðanhretinu mikla (26.—28. apríl), en í bestu holdum, og hefir ekki orðið annars vart en að það hafi komist vel af.

Norðri segir 15.júní frá sköðum á Síðu í veðrinu mikla:

Í ofsaveðrinu 27. og 28. apríl s.l. fuku mörg hús á Austur-Síðu, til dæmis 3 hlöður og sumarfjós á Fossi, 2 hlöður á Breiðabólsstað 1 hlaða og 3 fjós á Hörgslandi. Búist er við að fé hafi hrakið undan veðrinu og drepist.

Maí: Óhagstæð tíð og mjög köld. Fyrir norðan voru hríðar fram yfir miðjan mánuð, en var heldur skárra síðari hlutann.

Þjóðólfur birti þann 18.maí bréf úr Húnavatnssýslu dagsett þann 6.:

Hér hefur verið sífelld ótíð síðan 14.f.m. og brast þann dag í stórhríð fyrir hádegi af landnorðri og var hún sú versta á vetrinum, en næg var jörðin og góð eftir hana, og kom þó snjór mikill, en jörð var auð undir nálega og mjúkt á. Þann 15. birti upp og var góð tíð, eða þolanleg, þangað til aðfaranótt þ. 20., þá gekk í afspyrnuhríð, sem stóð í fulla tvo daga, og þó enn meira víða í sveitinni, að sagt var. Svo var þolandi veður og sólbráð öðru hvoru þangað til 26. f m. og komin næg jörð og góð, autt með köflum. En hinn 26. gerði óskaplega bleytukrapahríð, sem stóð allan daginn og bræddi þá yfir alla jörð, en um nóttina gekk veðrið í landnorður með hörku frosti og afspyrnuveðri og stórhríð, svo slíkt veður hefur aldrei komið hér síðan 8. jan. 1905. Um morguninn hægði, en var þó stórhríð þá í 2 daga og lítið betra þriðja daginn h.29., og svo var hríðarveður og brunafrost í 3 daga. En 3. maí og aðfaranótt hins 4. var útnorðanhægð frostlítil, en afskapleg fannkoma og dyngdi þá niður þeim ósköpum af snjó, að nú er ófært um jörðina, víða í hné og klof á jafnsléttu niður að gaddinum. Sér hvergi í dökkan díl nema á skriðum í fjöllum. Hér er því öldungis haglaust og hefur verið síðan 27. f.m. Útlitið öldungis voðalegt.

Einnig segir sama blað frá sköðum í Hornafirði og víðar í apríllokaveðrinu:

Skaðar af ofviðri urðu mjög miklir á Austurlandi og í Austur-Skaftafellssýslu dagana 26—28.f.m. Er skrifað úr Hornafirði 5. þ.m.: „Í þessu mikla veðri skemmdist og skekktist kirkjan á Kálfafellsstað. Víða rauf hús, skip braut á Mýrum, grjót fauk mikið á engi í Eskey. Í Skógey í Hornafjarðarfljótum fórstu 100 fjár, sem Bjarnanesshjáleigumenn áttu, þar af Moritz Steinsson í Bjarnanesi um 30. Einn bóndi í Suðursveit missti 19 gemlinga og víða vantar fé; hætt við felli, því að margir eru heylitlir, en jörðin hvít sem sina“. Í Álftafirði og Hamarsfirði urðu mjög miklir fjárskaðar. Á einum bæ (Hamarsseli í Hamarsdal) fórust 100 fjár, er hrakti og fennti; á öðrum bæ þar nálægt fórst þriðjungur fjár, er þar var, og víðar í Geithellnahreppi urðu miklir skaðar, en í Berufirði og Breiðdal minni. Tryggvi Hallgrímsson fyrv. póstur á Borg við Eskifjörð missti 115 fjár i sjóinn i þessu veðri, er var aftakamikið með blindkafaldshríð. Á Fljótsdalshéraði höfðu og orðið fjárskaðar, en nákvæmlega ekki um þá frétt.

Dagfari segir af tíð 14.maí:

Tíðin er hræðileg. Fjúk, kafald og kuldi á hverjum degi. Snjór ofan í sjó. Er miklu líkara, að það væri nú þrjár vikur af vetri en sumri. Hér í hreppi munu menn samt allvel staddir með hey.

Ísfréttir eru í Ingólfi þann 13.maí:

Hafís nyrðra. „Vesta“ kom í gærkveldi um miðaftan austan um land. Átti að koma vestan um land, en komst eigi lengra en milli Sauðárkróks og Skaga sakir hafíss. Komst ekki inn á Sauðárkrók aftur og hélt þá beint hingað. Fór frá Skaga á miðvikudagskveld [9.]. Nokkurt íshrafl var á Skjálfanda en þeim mun minna sem austar dró. Harðindi allmikil nyrðra. Hross farin að falla í Skagafirði og heylaust nær allstaðar þar um slóðir. Skálholt varð einnig að snúa aftur fyrir Hornströndum og ætlaði suður um land til Ísafjarðar. 

Norðri segir frá tíð og fjársköðum í maí:

[4.] Veðrátta hefir síðan fyrra fimmtudag verið mjög harðneskjuleg. Blindhríð á föstudaginn og laugardaginn og hríðarveður flesta daga síðan með töluverðu frosti, er því fönn mikil yfir allt.

[11.] Síðan á þriðjudag [8.] hefir verið stilltara og bjartara veður en áður, sólskin á daginn en frost um nætur, jörð komin fyrir sauðfé og hesta í hinum snjóléttari sveitum. Fjárskaðar tilfinnanlegir urðu á Hólsfjöllum í síðustu stórhríðunum. Eitthvað af fé fórst og á Reykjaheiði austur af Reykjadal. Mývetningar höfðu sleppt geldfé á austurfjöll; haldið er að fátt af því hafi farist.

[18.] Á mánudaginn [14.] og þriðjudaginn var norðaustan hríðarveður og setti þá niður töluverðan snjó; á miðvikudaginn birti upp með frosti, hefir síðan verið stilling og sólbráð á daginn en frost um nætur.

Fjárskaðar hafa orðið tilfinnanlegir á Bárðardalsafrétt í síðustu hríðum. Þangað var búið að reka geldfé frá Ysta-Felli, Sandhaugum, Litluvöllum og Mýri og er ætlað að samtals muni hafa farist nær 50 fjár. Talið er og víst að fjárskaðar hafi orðið á Reykjaheiði og Mývatnsheiðarafrétt.

[25.] Veðrátta er enn við það sama, norðannæðingar og kuldi. Jóhann Eyjólfsson bóndi í Sveinatungu og Gunnlögur Einarsson bóndi í Einarsnesi hafa misst um 40 fjár hvor í stórhríðarbyljunum síðast í [apríl]. Fé Gunnlögs hafði hrakið í sjó en Jóhanns fé hafði fennt. Allt hafði það verið í mjög góðum holdum.

Austri segir frá tíð í maí:

[12.] Veðrátta er mjög köld nú á degi hverjum, frost og hríðarhraglandi. Liggur snjór hér alveg niður að sjó, þó mun mikið minni snjór hér en nyrðra. Strandferðaskipið „Skálholt" (Larsea) kom hingað 9. þ.m. Hafði ekkí komist fyrir Horn vegna hafís. Komst á allar hafnir frá Akureyri vestur að Reykjarfirði en þar fyrir vestan var allt fullt af ís, svo skipið varð að snúa við. Rak ísinn þá óðum að landi svo eigi varð komist inn á Siglufjörð. En úr því mátti beita auður sjór hingað austur fyrir. Skipverjar sögðu útlit hið versta þar nyrðra, eigi fyrirsjáanlegt annað en almennur skepnufellir yrði, ef bati kæmi eigi bráðlega. Verst kvað útlitið vera i Skagafirði og Eyjafirði, þar sá hvergi á dökkan díl fyrir snjó
og voru bændur þar farnir að skera stórgripi af heyjum. Mælt að einn bóndi í Skagafirði t.d. hafi skotið 12 hesta.

[19.] Veðráttan hefir verið mjög köld en þó bjartviðri, mest 5 stiga hiti um hádaginn. Í dag er kominn sunnanvindur með 10 stiga hita. Snjóþyngsli all-mikil sagði Vopnafjarðarpóstur víðast á sinni leið bæði í Vopnafirði og í Héraði. Útlit fyrir almennan heyskort og skepnutap af eigi bregður til bráðs bata. Sunnanpóstur hafði sagt miklu betri veðráttu á Suðurlandi en hér eystra; snjólaust að kalla má strax þegar kemur suður fyrir Breiðdalsheiði.

Hafísinn. Páll Guttormsson, realstudent, kom hingað gangandi frá Mjóafirði ll. þ.m., hafði komið þangað að norðan með „Mjölni, sagði nú vera íslaust alla leið vestur fyrir Siglufjörð. Berg hvalaveiðamaður sagði að skotbátar sínir hefðu farið 30-40 mílur hér norðaustur af landinu og ekki hitt neinn ís. „Vesta" komst þó ekki fyrir Horn, en varð að fara hér austur fyrir og sunnan um land.

[26.] Harðindatíðin sama helst hér alltaf. Sunnanvindurinn sem kom fyrra laugardag [19.], beið strax ósigur fyrir norðanstorminum, sem nú er einvaldur hér, og þeytir kulda og snjó um allt.

Þjóðólfur segir þann 25.maí frá kuldatíð:

Kuldatíð helst enn, oftast frost á nóttum, og oft hvass á norðan, hlýindi aðeins um hádaginn mót sólu. Frést hefir að „Vesta“ hafi snúið aftur við Horn sakir hafíss og haldið suður og austur um til að komast þeim megin á norðurhafnirnar.

Lögrétta birti 12.júní bréf úr Suður-Þingeyjarsýslu miðri, dagsett 25.maí:

Sumarið í fyrra var eitt hið versta; linnti aldrei úrkomum allan heyskapartímann, og voru því öll hey stórskemmd, og töður víða ónýtar. En hey voru þó mjög mikil í haust fyrir fyrningar frá f.á. Veturinn síðasti fram að þorra afbragðsgóður, en úr því mjög harður með algerðum hagleysum í tvo mánuði. Svo kom allgóð tíð og tók því nær allan snjó, 21. mars til 9. apríl. En þá trylltist náttúran algerlega. Það hlóð niður þeim ósköpum af snjó, að enginn man slíkt, stundum í kyrru, en stundum aftur, 21. og 26.—28. apríl og 3. maí, með ofsaroki á norðan. Ég hef aldrei séð svartari hríð eða meiri snjókomu en 26.-28. apríl. Nú síðustu dagana hefur snjórinn sigið og hefur komið snöp í láglendum sveitum, en alveg jarðlaust i hinum hærri, og sífellt frost og kuldar. Fjöldi manna heylaus fyrir nokkru og flestir nú að þrotum komnir. Sumir ráku eftir venju fé á afréttir í apríl-byrjun, og er eflaust margt af því fé dautt.

Lögrétta segir þann 30.maí:

Tíðarfar austanfjalls ómuna þurrt og kalt, sama sem enginn gróður enn sem komið er. Gáfu margir fé í neðanverðri Árnessýslu þar til um miðjan maí og þeir sem heysterkastir voru til þess 20. Útlitið að því er grasvöxt snertir mjög bágborið. Meiri gróður undir Eyjafjöllum og í Vestur-Skaftafellssýslu. Fjárfellir enginn enn sem komið er og sauðburður hefur gengið fremur öllum vonum fram að þessu.

Dagfari segir þann 31.frá bata:

Tíðin hefir nú breyst til batnaðar hér eystra. Þann 30 þ.m. kom steypiregn og sunnanstormur, er að líkindum hefir rekið allan hafís frá landi, ef hann hefir ekki verið áður á brottu. Leysir mjög snjóa í fjöllum þessa dagana.

Júní: Nokkuð hagstæð tíð og fremur hlý.

Lögrétta birti þann 27.júní bréf úr Steingrímsfirði, dagsett 4.júní:

Hafísinn kom hér inn í fjörðinn 9. maí og fylltist meir og meir þar til 2. þ.m., þá lagði hann á stað út aftur, og í gær var rokveður vestan, svo að nú sést ekki eftir af ísnum nema stanglingur, sem stendur á grunnum öðru hvoru. Hér í firðinum hafa náðst 30—40 hnísur og höfrungar úr ísnum. Tíðin hefur verið köld að vísu síðan um miðjan maí, en einstaklega stillt. Hér í Steingrímsfirðinum reyndar hiti og breiskjuþerrir á hverjum degi, en frost flestar nætur. Gróður því sama sem enginn, en snjór horfinn fyrir löngu.

Norðri segir þann 8.júní:

Veðrátta hin hagfelldasta þessa viku, þurrviðri og hæg suðvestan átt, engin næturfrost. Tún hafa því grænkað og úthagi byrjað að gróa. Margir á Akureyri sett niður kartöflur í vikunni.

Ísafold segir af tíð þann 6.júní:

Um miðja vikuna sem leið skipti loks um [rétt um mánaðamótin], og hefir viðrað skaplega síðan, alt að 10 stiga hiti um daga og 3—4 á nóttum. Rigna gerði fyrra miðvikudag [30.maí] nokkuð, eftir 5 eða 6 vikna þurrviðri — að einni nóttu undanskilinni og fyrri hluta dags á eftir; það var á krossmessunni; en sú rigning var að vísu kafaldsbylur fyrir norðan. Ella hefir verið þurrviðri síðustu viku með sólfari að jafnaði, þangað til í gær; þá rigndi mikið allan daginn og eins í fyrri nótt. Dimmviðri í dag, úrkomulaust.

Þann 12. birti Lögrétta bréf úr ofanverðri Árnessýslu, dagsett 6.júní:

Elstu menn segjast aðeins muna harðari vor í skorpum — þó ekki síðan 1882 — en ekki eins löng samfeld harðindi og gróðurleysi. Mjög gróðurlítið er enn, aðeins litur á túnum og fallegustu útjörð, þ.e.a.s. hér efra; fannir þó oft verið meiri um þetta leyti. Góður bati nú síðustu vikuna. Sjálfsagt hafa vorharðindin kostað þessa litlu sveit 10—20,000 kr. Hinu gleyma menn, að jafnmikinn gróða má telja í góðum vorum.

Þann 9.segir Vestri:

Viðarskip barst fyrri hluta maímánaðar inn á Hrútafjörð. Það var mannlaust og siglulaust, og ekkert á því nema timbur, en fermt var það borðvið og plönkum upp að þilfari. Það var að sögn 30 álna langt og 10 álna breitt og manngengt undir þiljur. Hrútfirðingur er verið hefir í Ameríku, segir slík skip algeng þar við viðarflutning á ám og vötnum og venjulegast höfð aftan í öðru skipi. En það er ærin leið ef skipið hefir flækst þaðan. [Í Lögréttu þann 20.er sagt að skipið hafi síðan rekið út aftur með ísnum].

Norðri birti fregnir úr Skagafirði þann 22.júní, dagsettar þann 8.:

Framan af vetri mátti tíð heita fremur góð, þó var hér mjög umhleypingasöm veðrátta á jólaföstu. Útsunnan veður með mikilli úrkomu, og fór sú tíð illa með útigangshross. Jörð handa útigangshrossum var þó allan þann hluta nægileg. Um jólaleytið var kyrrt veður með frosti. Með byrjun janúar brá til þíðu og hélst góð tíð til 15. s.m., þá gerði norðan hríð, þó væg, en upp frá því fór tíðin mjög að spillast, og mátti heita að allan þorrann væri tíð mjög bág, oft hríðar og miklir umhleypingar. Lagði þá víða mikla fönn, en á sumum stöðum t.d. Blönduhlíð óvenjumikil svellalög. Tók þá mjög að harðna um jörð handa útigangshrossum, svo að mikill fjöldi þeirra var tekin á hús og hey, voru sumstaðar frá 50-60 hross á gjöf, sem ekki litu út úr húsum. Á góunni var tíðin stilltari, en jarðleysið hið sama. Þetta jarðleysi og ótíð hélst þangað til 14. mars, þá gerði bestu hláku og tók upp allan snjógadd af jörðu. 4. apríl fór aftur að spillast. Var þá nokkra daga ærið óstillt tíðarfar, t.d. vestan stórhríð þ. 7. s m., og aftur einhver sú mesta rigning á sunnan sem komið getur þann 8., á pálmasunnudag, 10.apríl gekk aftur til norðanáttar. Á skírdag, 12.apríl, hlóð niður ákaflega mikilli fönn, og upp frá því fór tíðin alvarlega að spillast aftur. Mátti þá heita, að væri alveg jarðlaust um allan Skagafjörð, þar til á sumardaginn fyrsta, að fönnina tók dálítið upp af sólbráð. Hugðu menn að nú væri hörðu tíðinni lokið, og voru nú margir farnir að verða á þrotum með hey, eftir svo óvenjulangan innistöðutíma á hrossum og fé. En „ekki var öll nótt úti enn“, hið harðasta var eftir. Með sumarkomunni gekk í hverja stórhríðina af annarri, svo ekki liðu nema fáir dagar á milli, snarpasta hríðin var 27.apríl, þá var fjöldi bænda orðinn uppi með hey, svo að hross stóðu sumstaðar gjafarlaus inni, en sumir höfðu enda rekið fé sitt burt fram á dali, þar sem  veðursæld var meiri. Margir voru á hinn bóginn svo vel staddir með hey, að þeir gátu hjálpað. Kornmatur var mikill í kauptúnum og var hann tekinn handa skepnunum meðan til vannst. Má telja víst, að mikill fellir hefði orðið, ef verslanir hefði ekki verið jafn vel birgar af kornvöru einkum Gránufélagsverslun á Sauðárkrók. Umskipti á tíðinni urðu fyrst 18. maí. þá mátti fyrst heita, að allvíðast kæmi upp jörð í Skagafirði, og síðan á uppstigningardag 24. maí, hefir tíðin mátt heita mjög hagstæð og nú er jörð gróin. Tjón af þessari óvenju hörðu tíð hefir auðvitað orðið mikið. 

Ísafold birti þann 20.júní bréf af Snæfellsnesi dagsett 12.júní:

Héðan er fátt að frétta nema yfirleitt mjög slæma veðráttu það sem liðið er af þessu ári, og slys á sjó og landi, og þar afleiðandi erfiðar kringumstæður hjá mörgum. Frá nýári fram í góulok mjög óstöðug veðrátta, skiptust sífellt á snjókomur, þó oftast með vægu frosti, og kalsa-rigning og bleytukafald á milli, sem endaði með frosti og áfreðum. Í góulok kom mjög hagfeldur bati í hálfan mánuð; varð alauð jörð í byggð og klakalaus víða undan snjónum, og fór þá í stöku stað að sjást gróður kringum bæi. Sumir bændur voru farnir að byrja á jarðabótum. En í miðjan einmánuð skipti snögglega um veðráttu; upp úr stórrigningu gerði einhverja mestu norðansnjókomu, svo heita mátti ófært bæja milli; þessi norðanátt hélst stöðugt þar til er liðin var hálf sjötta vika af sumri. Þennan tíma allan komu að eins einar tvær regnskúrir, en sífeld næturfrost og oft líka á daginn með kafalds-kófi, en hægur og bjartviðri á milli, og tók upp snjóinn á daginn. Nokkru eftir sumarmál gerði snögglegt norðan-áhlaup með byl; þá fórst Kristján í Látraröst. Hinn 14. maí var svo mikið kafald, að varla var fært bæja milli, og tók sumstaðar fyrir jörð, og komu ekki upp aftur snöp fyrr en eftir 5 daga, þar sem mestur var snjórinn í byggð. Síðan hefir ekki komið kafald til muna. Fyrstu 6 vikur sumarsins var ekki frostlaust að nóttu nema 9 nætur alls enda alveg gróðurlaust fram til fardaga, og útlit var að skepnur mundu alveg visna upp af gróðurleysinu. Ekki er þó gert orð á miklum vanhöldum á skepnum, þó að margir væri heylausir. ... Svo hefir það líka hjálpað, að skepnur hafa verið í góðum holdum á sumarmálum. Þó munu sumir hafa misst nokkuð af unglömbum, og einn bóndi, Jón Jóhannesson í Hraunfirði í Helgafellssveit, missti 40 fjár i sjóinn. Síðan i fardögum hefir verið sunnanátt, oft hvöss, og rigning mikil.

Dagfari á Eskifirði segir þann 16.:

Tíðin hefir verið hin besta allan þennan mánuð. Er nú mjög tekið að gróa. Samt er enn mikill snjór í fjöllum, þótt hann fari óðum minnkandi. Ís er fyrir Skagafirði og Húnaflóa.Varð Kong Inge að hverfa frá að fara inn á Sauðárkrók. Fjörðurinn allur ísi þakinn, sagði Schiötz skipstjóri. 

Austri hrósar tíð þann 16.júní:

Veðráttan hefir verið hin ákjósanlegasta undanfarna viku. Sannarleg sumarblíða á degi hverjum; mestur hiti 20°á R. í forsælu. Tún eru nú öll orðin iðgræn hér og fíflar og sóleyjar farin að teygja upp glókollana.

Ísafold segir þann 22.:

Veðrátta hin hagstæðasta þessa viku, stillingar með þokuslæðing um nætur en sólskini á daginn. Góðar horfur eru því á grassprettu.

Lögrétta segir þann 27.:

Veðrið er nú hið besta á degi hverjum. Fyrstu túnblettirnir hér við bæinn voru slegnir nú um síðustu helgi.

Ísafold segir af hafís og tíð í pistli þann 27.júní:

Hafísinn sigldi á stað út af Húnaflóa sjálfan hvítasunnudag, 3.júní, eftir 5 vikna dvöl þar inni á öllum fjörðum. Aðeins autt með eystra landinu lengst af. Höpp fylgdu ísnum lítil sem engin, nema að á Steingrímsfirði náðust 100 hnísur og höfrungar. Gangverð á hnísum er 5 kr. Höfrungar ekki hafandi til matar.

Veðrátta er allhagstæð orðin og hefir verið um tíma fyrir grasvöxt, enda er hann sagður vonum framar orðinn og líklegur víða. Þó mjög tæpur á mýrlendi; mýrar hafa skrælþornað í hinum óvenjumiklu og langvinnu þurrkum í vor. Náttfall hefir bætt úr á valllendi. Þar hefir því sprottið furðufljótt og vel.

Þjóðólfur segir af hafís 29.júní, fréttin er dagsett í Skagafirði 14.júní:

Hafís kom hér inn á fjörðinn í síðustu viku svo ekki varð stunduð fuglveiði við Drangey. ... Nú er allur hafís farinn ... 

Dagfari segir frá rigningu og skriðu í frétt þann 29.:

Hér kom afskaparigning um síðustu helgi [23.-24.júní]. Það var það, sem á tungu vorri er heppilega kallað steypiregn. Það var eins og hleypt væri frá öllum stíflugörðum og flóðgáttum himnanna og drottinn ætlaði að drekkja jörðinni og jarðarbörnum í voðaflóði. Smálækir urðu að stóreflisvatnsföllum og fleygðust áfram og fyssuðu skolmórauðir eða kaffibrúnir til sjávar. Heljarmikil skriða féll úr Hólmatindi með ferlegum hávaða og gný, brestum og dunum, og minnti á skruggur suður á Sjálandi. Kom bylgjukast á sæinn, er skriðan féll í hann, og bar það hér yfir til kaupstaðarins með þeim krafti, að bryggjur skemmdust eitthvað og bátar brotnuðu, svo að þeir urðu ónýtir. Bjuggust menn við þurrkum og hita eftir þetta mikla steypibað og þótti mönnum tíðin búmannleg. En sú von rættist ekki. Brá til kulda um miðja viku. Dró hrímfölva á fjöll og hnúka og himininn var rosalegur, eins og á haustdegi. Varð að kappkynda í ofnum, svo að menn þyldu við fyrir kulda. Skriðan, sú er getið er, féll á ritsímastaurinn einn. Er hann alveg horfinn í skriðuna, hvort sem hann er brotinn eða ekki. Stór steinn féll á annan, en sakaði ekki.

Í Austra þann 30. kemur fram að skriðan hafi fallið þann 24.

Norðri segir þann 29.júní:

Á mánudaginn [25.] brá til norðanáttar, sem síðan hefir haldist með þokuleiðingum og kulda, á þriðjudaginn rigndi töluvert. Útlit með grassprettu er í góðu meðallagi almennt.

Júlí: Fremur óhagstæð tíð. Vestanlands var þurrklítið, en eystra kom góður þurrkkafli. Kalt.

Þjóðviljinn lýsir tíð í júlí:

[7.] Veðrátta all-hagstæð að undanförnu bæði hér á Suðurlandi og annars staðar, er til hefir spurst.

[12.] Veðrátta hefir verið fremur köld og vætusöm síðustu vikuna. Grasspretta á túnum er nú orðin i meðallagi hér sunnanlands, en miður á útengi. Túnasláttur er í þann veginn að byrja, víðast hvar.

[18.] Veðrátta hefur verið frámunalega köld að undanförnu, og rosasöm. Nú síðustu dagana, hefur brugðið til norðanáttar og þurrka.

[27.] Veðrátta hefur vorið allgóð að undanförnu, þó í kaldara lagi. Víða er búið að hirða nokkuð af töðu.

Dagfari á Eskifirði lýsir tíð eystra í júlí:

[12.] Tíðin hefir verið leiðinleg og þreytandi: sífelldar þokur, vætur og kuldar á stundum.

[18.] Tíðin er alltaf hörð og stirð. Sunnudagskveldið þann 16. þ.m. gerði hér snjó ofan í miðjar hlíðar. Skepnuhöld eru víða ill hér eystra. Frést hefir, að bóndi einn í Skriðdal hafi misst 30 ær í óveðrinu mikla seint í síðasta mánuði. Kuldar komu miklir eftir veðrið, svo að gagnið varð lítið af vætunni.

[23.] Tíðin er alltaf heldur köld og leiðinleg.

Vestri er heldur ekki ánægður þann 21.júlí:

Tíðarfar hefir verið óvenjulega kalt og rosasamt alla þessa viku; hvíta kafald um hádaga svo grátt hefir orðið ofan að sjó og alhvítt niður fyrir miðjar hlíðar. — Er það óvanalega kuldalegt á þessum tíma. Skip sem að norðan hafa komið segja að mjög mikill ís liggi úti fyrir Ströndum, skammt frá landi en óglöggar fregnir um hve langt hann liggur austur með Norðurlandinu. Á sjó hefir ekki gefið um lengri tíma, og þeir sem síðast reru fiskuðu lítið eða ekkert, enda var ónæðissamt sjóveður.

Norðri ræðir kulda þann 20.júlí - líka í Noregi:

Kuldatíð hefir verið nú að undanförnu með úrfelli. Gránað hefir í rót ofan að sjó nú síðustu nætur. Grasvöxtur er þó í góðu meðallagi. Svo er að sjá af norskum blöðum er vér höfum séð að ódæma kuldar hafi verið í Noregi nú um hríð. T.d. var svo mikið frost aðfaranótt 1. þ.m. að stórgripir frusu í hel á Þelamörk.

Enn talar Norðri um kulda þann 27.júlí:

Tíðarfar hefir verið slæmt stöðugt nú að undanförnu, ákaflegir kuldar og úrfelli. Ganga margar sögur um það úr næstu héruðum en ekki vitum vér hvort þær eru sannar. Þannig er fullyrt að Keldhverfingar hafi verið á leið til Húsavíkur með ull sína snemma í þessum mánuði, en snúið aftur á Reykjaheiði vegna snjóþyngsla og ófærðar. Fé úr Reykjadal er sagt að hafi fennt á Þeistareykjaafrétt, og daginn þann sem margir Skagfirðingar  byrjuðu túnaslátt, er mælt að hafi komið þar svo mikið hríðarél að hvítt hafi verið að sjá yfir allt láglendi. Í gær brá til landáttar og þótt úrkoma haldist, enn er útlit fyrir gagngerða veðurbreytingu.

Ísafold ræðir tíð þann 28.júlí:

Veðrátta kalsamikil heldur, um þennan tíma árs, þótt hlýrra sé nú aftur en var um miðjan mánuðinn. Aðfaranótt sunnudaga 15. þ.m. hafði snjóað ofan í byggð fyrir norðan og næstu nætur eftir. Þá var 2 stiga hiti á Blönduós um hádegi. Þessu fylgdu óþurrkar þar nyrðra og var engin tugga komin í garð á síðustu helgi um Húnavatnssýslu að minnsta kosti. Grasspretta þolanleg á túnum; útjörð misjöfn, snögg á mýrlendi. Þetta kast hefir kippt háskalega úr öllum gróðri.

Þann 1.ágúst birti Ísafold bréf úr Dölum, dagsett 24.júlí:

Helstu fréttir héðan eru þær, að tíðin hefir verið afarköld nú um hríð. Það hefir verið sífelldur norðangarður síðan 7. þ.m., og iðulega snjóað á fjöllin niður undir bæi og oft kafaldsfjúk i byggðinni. Áður hafði gengið blíðviðri um 5 vikna tíma, því eiginlega kom vorið hér eigi fyrr en um júníbyrjun og á þeim tíma spruttu tún svo undurfljótt, að þau eru orðin í meðallagi. En útjörð er afarsnögg; engjar hljóta því að verða afleitar í sumar, því nú um túnasláttinn er vanalega besti tími þeirra að spretta, en við þenna voðakulda hefir öll jörð hætt að spretta, sem von er til, þegar sannarlegt vor er eigi nema rúman mánuð, og svo kemur allt i einu köld haustveðrátta.

Ágúst: Hagstæð, en fremur köld tíð. Þurrt lengst af um mestallt land.

Lögrétta segir þann 8. að veður hafi verið hið besta á þjóðhátíðardaginn 2.ágúst, sólskinshiti og logn mestan hluta dags.

Norðri segir af hirðingu þann 3.ágúst:

Tíðarfar hefir verið mjög gott vikuna sem leið. Munu flestir nú vera búnir að ná inn töðum sínum með góðri verkun.

Þjóðviljinn (Bessastöðum) lýsir tíð syðra í nokkrum pistlum í ágúst:

[6.] Veðrátta hefir verið óstöðug og þurrkalítil um hríð. Hefir lítið náðst inn af töðu, enn sem komið er og horfir til vandræða, ef eigi raknar bráðlega úr.

[13.] Tíðarfarið hefir síðustu vikuna verið óþurrka og votviðrasamt, svo að heyþurrkur gengur treglega, sem reyndar er naumast nýjung hér á Suðurlandi. Menn lifa nú enn í þeirri voninni. að allt slampist af þolanlega, eins og vant er.

[16.] Tíðarfarið einkar hagstætt. síðan um helgina síðustu, og þurrkdagar góðir, síðan 13. þ.m.

[25.] Tíðarfar hefir haldist mjög ákjósanlegt, sífelldir þurrkar undanfarna daga, svo að bændur hafa náð inn miklum heyjum, og útgerðarmenn fengið fisk sinn þurran.

Ingólfur segir þann 20.:

Norðan úr Þingeyjarsýslu er Ingólfi skrifað um síðustu mánaðamót: „Ekki þóttist náttúran hafa sýnt okkur nógu rækilega í tvo heimana í vor, því að i miðjum júlí tókst henni fyrst að ganga fram af sjálfri sér. - Þá mátti heita að væri stórhríð til fjalla og heiða i viku, en krapahríð i sveitum með 1—2°hita (R.) um hádaginn. Töður hafa hrakist og skemmst til muna, þó ekki fyllilega eins og í fyrra og nú eru menn í þann veginn að hirða tún sín". Í áfellinu um miðjan júlí fennti nokkrar sauðkindur á Reykjaheiði og víðar nyrðra. Á Fjarðarheiði og Smjörvatnsheiði eystra komu umbrotaskaflar.

Ingólfur segir þann 9.september:

Aðfaranótt 21.ágúst hvítnaði niður í sjó norður í Húsavík og frostnótt var þar 23. s.m. Töður náðust með góðri verkun í Þingeyjarsýslu, þótt þær rigndi nokkuð, því að kuldinn varði þær skemmdum.

Dagfari á Eskifirði segir:

[15.] Veðrátta hefur verið mjög köld hér að undanförnu. Þykkviðri og þokur hafa nú haldist í heilan mánuð svo vart hefur sólina séð.

[29.] Hér hefur verið mesta kuldatíð allt þar til nú síðustu dagana. Hefur oft snjóað hér á fjöll og stundum niður í miðjar hlíðar. Af Norðurlandi er að frétta líka veðráttu. Á fyrra mánudag [20.ágúst] hafði verið alhvítt af snjó í sjó niður á Siglufirði.

Vestri segir þann 25. að góðviðristíð hafi verið vestra allan þennan mánuð og hver dagurinn mátt heita öðrum betri og bjartari. 

Austri birti eftirfarandi bréf þann 27.:

Austur-Skaftafellssýslu 9.ágúst 1906. Mikill munur hefir verið á tíðarfarinu hér um slóðir nú og í fyrra. Þá var eitthvert hið hagstæðasta sumar er komið hefir í manna minnum, og eftir það hin ágætasta haustveðrátta, en skammt var liðið af nýja árinu, þegar veðrátta tök að spillast og fyrir þorra voru flestar skepnur komnar á gjöf sökum áfreða. Síðan voru lengstum hagleysur þorrann og góuna, enda óvanalega snæsamt, eftir því sem hér gerist og þegar stillti til um góulokin, var kominn svo mikill snjór að sólbráð vann seint á honum, og voru ekki komnir upp nægir hagar á láglendi, þegar brá til rigninga um byrjun aprílmánaðar. Voru þá svo umhleypingar um hálfan mánuð, að fádæmum sætti, og tók skjótt upp allan snjó, en ýmist dundu á ofsaveður, stórrigningar eða hagl-skúrir og fór það mjög illa með sauðfénað, er sleppt var til fjalla. Rétt fyrir páska gekk til algjörðrar norðanáttar með frostum og fjúki og helst sú kuldatíð stöðugt að heita má fram yfir uppstigningardag (24. maí), og yfir tók dagana 27.-28. apríl. Þá stóð það ofsarok á norðan með frostgrimmd og kófi,að slík veður munu hér aldrei hafa komið um það leyti árs síðan fellisvorið 1882. Hraktist þá fé, er til fjalla var komið og lenti sumt í fönnum, en sumu sló niður til dauðs. Þó munu fáir hafa orðið fyrir miklum fjármissi í sjálfu veðrinu, en lengi hefir fénaður búið að afleiðingum þess. Svo var veðurhæðin mikil að álftir og gæsir fundust á ýmsum stöðum dauðrotaðar eftir byl þennan. Miklar skemmdir urðu á sumum jörðum af grjót- og sandfoki og sumstaðar fuku járnþök af húsum. Sauðburður gekk misjafnlega og varð víða lambadauði mikill, en flestar ær munu hafa tórt af, þær er ekki urðu fyrir slysum. Margir færðu nú ekki frá, þeir er áður hafa gjört það, enda fer það að verða æ örðugra sökum fólksleysis. Eftir uppstigningardag fór tíðin smábatnandi, og var æskileg veðrátta mestallan júnímánuð og framan af júlímánuði svo grasvöxtur varð sumstaðar í meðallagi eða betri. Síðan sláttur byrjaði hafa gengið sífelldir óþurrkar, og horfir nú til mestu vandræða enda eru menn farnir að tala um að gjöra samtök til að panta sér fóðurbæti frá útlöndum hvað sem úr því verður. 

September: Nokkuð skakviðrasamt en fremur hlýtt.

Þjóðviljinn birti þann 6.október bréf, dagsett á Hornströndum þann 3.september:

Veðrátta var hér venju fremur köld síðastliðið vor, sífelldir frostnæðingar, með kafaldshríðum öðru hvoru, og hélst sú veðrátta til fardaga, enda hafísinn nær landfastur og mátti heita. að allar skepnur stæðu á gjöf, en þó urðu skepnuhöld almennt góð. Um fardaga brá til hlýviðra, svo að jörð leysti og fór að gróa, svo að um sólstöður var alls staðar kominn nógur skepnugróður, og hélst góð tíð til miðs júlímánaðar. 17.—19. júlí gerði snjóhret, svo að sumstaðar varð kálfasnjór á túnum, og stóðu kýr á gjöf í 3—4 daga, sem er dæmafátt um þann tíma árs. — Upp frá því mátti kalla, að aldrei kæmi regnlaus dagur fram yfir miðjan ágúst. svo að töður voru orðnar mjög hraktar. — Seinni hluta ágústmánaðar voru bestu þurrkdagar, og náðist þá inn allt hey, sem laust var. Frá septemberbyrjun hafa haldist votviðri.

Norðri birti þann 12.október bréf úr Öræfum dagsett 10.september:

Veðrátta var köld og þurrkasöm framan af sumri, júlí var fremur votviðrasamur, einkum seinni partinn, og fyrstu vikuna af ágúst, svo að sumstaðar var ekki hirtur fyrsti töðubagginn fyrr en 9. ágúst. Eftir það var  heyskapartíðin góð mánuðinn út, en síðan í byrjun sept. hefir verið votviðrasamt, svo ekki hefir verið hægt að að ná inn heyi. Grasvöxtur var í góðu meðallagi. Skepnuhöld voru góð í vor í Öræfum og lambadauði enginn; en í öðrum nálægum sveitum voru víða fremur slæm fjárhöld og talsverður lambadauði.

Þann 13. gerði ofsaveður víða um land með töluverðum sköðum. Austri segir þann 15.:

Hroðaveður af suðri, ofsastorm og rigningu, gjörði hér aðfaranótt þ. 13. þ.m. Fylgdi því þrumur og eldingar miklar og er það mjög sjaldgæft hér eystra. Heyskaðar nokkrir urðu af vatnagangi nú 13.þ.m. í Héraði. Mestir urðu þeir á Skriðuklaustri í Fljótsdal, þar flæddi Jökulsá yfir nesið og sópaði burtu yfir 50 hestum at heyi.

Ingólfur segir þann 16.:

Ofsaveður suðaustan var hér og víða um land á miðvikudagskveldið [12.] og nóttina. Þá fauk grind geðveikrahælisins á Kleppi nýreist og tapaðist mikið af trjánum út á sjó. 

Þjóðólfur segir af sköðum í pistli þann 21.:

Skaðar af ofviðrinu aðfaranóttina 13. þ.m. hafa orðið töluverðir, einkum í Árnessýslu. Þar strandaði gufubáturinn „Njáll“ eign Lefoliisverzlunar á Eyrarbakka, rak þar upp á land, langt upp fyrir fjöruborð, og verður eflaust ekki náð út aftur. Í sama veðri sleit upp vöruskip til Ólafs kaupm. Arnasonar á Stokkseyri, og keyrði á land upp fram undan Kaðalsstöðum, milli Stokkseyrar og Eyrarbakka. Mikið af vörunum skemmt. Þetta er þriðja vöruskipið til hr. Ó. Á., er strandað hefur i ár, og eru það sjaldgæf óhöpp. Mannbjörg varð af báðum þessum skipum. A Stokkseyri brotnaði fjöldi róðrarbáta. Allvíða fauk mikið af heyi i þessu ofsaveðri og járnþök af hlöðum, þar á meðal í Útverkum á Skeiðum; enn fremur járnþak af öllum bæjarhúsum í Skeiðháholti, og þak af baðstofu í Auðsholti í Ölfusi. Veðrið var eitthvert hið mesta í manna minnum þar austanfjalls.

Þann 3.október segir Lögrétta frá skipskaða á Faxaflóa í illviðrinu:

Farist hefur skip héðan úr Reykjavík í stórviðrunum um miðjan síðastliðinn mánuð, „Hjálmar", seglskip, er Thor kaupm. Jensen átti og notaði til flutninga hér um Flóann. Í þetta sinn var það leigt Duusverslun og var á heimleið sunnan úr Leiru. 5 menn voru á skipinu og hafa farist með því.

Lögrétta segir enn af tjóni í septemberveðrum þann 10.október:

Úr Húnavatnssýslu er skrifað: „ ... Stórfeldir heyskaðar urðu hér 13.september, einkum þó í Þingi og Vatnsdal. Þá rak og upp skútu á Skagaströnd, sem Hemmert átti, og brotnaði hún; hafði verið mannlaus þar fyrir framan ..."

Fjárskaðar urðu við Norðurá í Norðurárdal í rigningakastinu eftir 20. september. Áin flæddi yfir eyrar og nes og tók með sér fé, sem þar var. Milli 30 og 40 kindur hafa fundist reknar, en hve margt fé hefur farist þar alls er óvíst; sagt að bóndinn í Desey hafi misst flest sitt fé.

Þjóðviljinn segir af sköðum þann 10. og 13. í pistli þann 18.:

Ærið tjón hefur hlotist af aftakaveðrinu, aðfaranótt fimmtudagsins 13. þ.m., norðan og sunnanlands, þar sem til hefur spurst, og mun þó eigi allt frétt.Kolaskip til Gránufélagsins, „Emanúel", sleit upp á Sauðárkrók. Menn björguðust. ... Gufuskip rakst á skútuna „Morning Star", eign Aug. kaupmanns Flygenrings í Hafnarfirði, og laskaðist hún eitthvað. Ennfremur missti Einar í Óseyri uppskipunarbát, stóran og vandaðan.

Í sunnanrokinu 10. þ.m. fuku 100 hestar af heyi á Lækjamóti i Húnavatnssýslu. Var þann dag afspyrnurok á Norðurlandi, og hafa eflaust víðar orðið skemmdir, þótt eigi sé það frétt. Í Rangárvallasýslu hafa heyfok orðið áður í sumar á ýmsum bæjum. Mestu tjóni hafa þeir orðið fyrir Jónas bóndi Arnason á Reynifelli og Ófeigur Jónsson í Næfurholti. Missti hinn fyrrnefndi 70, en hinn síðarnefndi 100 hesta af töðu.

Vestri segir frá skemmdum vestra í pistli þann 15.:

Stormatíð hefir nú verið allmikil þessa síðustu viku og úrkomusamt. Hvassast var þó aðfaranótt þess 13. þ.m.; var þá afspyrnurok. Mótorkútterinn „Tilraun" frá Eyrarbakka rak þá í land hér yfir á hlíðinni, en náðist fram aftur sama daginn. Var hann lekalaus og lítt eða ekki skemmdur nema strákjölur og stýri. Nokkrar skemmdir urðu og á húsum í bænum, og einn mótorbátur fauk og brotnaði nokkuð.

Þann 8.október rekur Ingólfur enn skemmdir í veðrinu:

Miklir skaðar urðu víða um land af veðrinu 13. sept. Við Hrísey sukku þrír vélarbátar, og einn í Húsavik. Hann náðist aftur lítt skemmdur. Heyskaðar urðu víða í Eyjafirði og Þingeyjarsýslu. 

Dagfari á Eskifirði segir þann 24.:

Að kveldi hins 12. þ.m. voru svo miklar þrumur og eldingar hér, að menn minnast eigi slíks síðan sumarið 1875, þegar öskufallið mikla var hér um Austurland.

Blaðið „Reykjavík“ greinir frá því þann 6. október að þrumuveðrið hafi einnig náð til Vopnafjarðar. 

Október: Nokkuð hagstæð tíð.

Nú var talsímasamband að komast á á milli landshluta - og ritsími til útlanda - og veðurfréttir fóru að berast milli landshluta - og sömuleiðis fréttir af símslitum vegna veðurs. Ísafold segir símafréttir af tíð þann 3. október og Ingólfur af símslitum þann 21.:

Ísafold [3.]: „Tíðarfar segja símafréttir í dag og í gær hið besta austanlands og norðan. Hefir verið öndvegistíð frá því í öndverðum september“. Ingólfur [21.]: „Símslit hafa enn orðið allmikil á landsímanum. Hefir ekki verið hægt að símtala við Akureyri þessa dagana nema mjög slitrótt. Sagt er að annar þráðurinn sé slitinn í Skagafirði“.

Norðri segir þann 12.:

Jarðskjálfta fundu menn hér í bænum um miðjan dag á laugardaginn var. Hann var talsvert harður og afar snöggur.

Áttavita mikinn hefir „Meterologisk Institut“ í Kaupmannahöfn látið seta á hús H. Schiöths bankagjaldkera. Hann hefir á hendi fyrir það veðurfræðislegar athuganir og símar þær nú til stofnunarinnar á hverjum degi.

Hendrik Schiöth athugaði lengi veður á Akureyri - loftþrýsting allt frá 1874, en mældi jafnframt hita og mat vind frá 1881. Hann gerði jafnframt veðurskeyti fram í apríl 1907, en þá var skeytastöðin á Akureyri flutt annað.

Lögrétta segir af strandi í pistli þann 31.október:

Strand varð 14. þ.m. í Ólafsvík, sleit upp fiskiskútu þar á höfninni og rak á land; hún hét Clarína, eign Einars kaupm. Markússonar. Mannskaði varð ekki, en skipið mjög brotið.

Ísafold segir af tíð þann 17.:

Það hefir verið ærið umhleypingasamt í haust hér sunnanlands. Dag og dag eða jafnvel 2 daga í röð stöku sinnum fagurt sumarveður, blíða jafnvel og hlýrra en um hásumarið, t.d. um fyrri helgi, en þess í milli mestu rosar. Kólna gerði ekki fyrr en um þessa helgi. Laugardag 13. var hann fyrst á landsunnan, en snerist í útsuður er á daginn leið, með slyddu. Sú átt hélst fram á sunnudagskveld og hvessti þá töluvert. En um miðja nótt var hann genginn upp í norður, með aftökum, er stóðu fram yfir miðjan dag í gær. Þá fór að slota lítið eitt. Nú er veðrið gengið niður. Fjúk var lítið sem ekkert með þessu veðri hér við sjóinn, en töluvert til sveita; og bylur til fjalla. Ritsímafrétt að norðan segir hafa verið stórhríð í Eyjafirði í fyrradag og hefir sjálfsagt gengið miklu víðar um norðurland. Talið mjög hætt við fjár sköðum þar.

Austri fjallar um tíðina í pistli þann 20.október:

Veðráttan hefir verið hin ákjósanlegasta nú yfir alla haustkauptíðina blíðviðri á degi hverjum, sem um hásumar væri. En nú um síðustu helgi breyttist veðráttan og gekk til norðurs með hríð og snjó, mest á mánudaginn. Mun óveður þetta hafa gengið yfir allt land. Héraðsmenn sem komu ofan yfir Fjarðarheiði i fyrradag með hesta sögðu allmikla ófærð á heiðinni, voru þeir 7 tíma yfir heiðina. Í gær og dag var gott veður svo snjór er að mestu tekinn upp. 

Þjóðviljinn segir af tíð í október:

[6.] Veðrátta hefir verið mjög óstöðug í nokkra daga, skúrir öðru hvoru, en þurrt í milli.

[13.] Tíðin hefir verið heldur köld undanfarna daga, útsynningur, en rigningarlítið.

[20.] Tíðarfar. Norðanfrost nokkra undanfarna daga, nú sem stendur útsunnan rigning.

[31.] Frá Ísafirði er Þjóðviljanum ritað 18. október: „Tíð var hér mjög hagstæð fyrri hluta þ.m., og féll enginn snjór á lálendi, fyrr en 11. þ.m., og síðan gerði norðan hríð með all-mikilli fannkomu 14.—17. þ.m. Fjárskaði allmikill varð i norðanhretinu um miðjan þ.m., þar sem síra Páll Stephensen á Melgraseyri missti yfir 50 fjár í sjóinn, er rak dautt í Vatnsfirði, og þar í grennd".

Vestri segir af sömu fjársköðum þann 22.:

Tíðarfar hefir verið hið versta framan af síðastl. viku. Stöðug norðanhríð, að því er heita má, síðan á laugardagskvöld 13. þ.m. Inn-Djúpsmenn telja það með verstu veðrum, er þar hafa komið og olli það víða allmiklum fjárskaða. Að sögn kvað farist hafa um 50 fjár í sjóinn á Melgraseyri; nokkrar kindur fundust dauðar á bersvæði og um 20 fórust í Langadalsá. Margt fé vantaði, er fregnir bárust síðast og óvíst er um afdrif þess.

Að kvöldi þ.18. varð gríðarlegur bruni á Akureyri, fimm stór hús auk bakhúsa, smárra pakkhúsa og skúra brunnu. Sagt var í frétt Norðra þann 19. að meir en 100 manns væru húsnæðislausir eftir brunann. Eldbjarminn sást austur að Mývatni - þar héldu menn að Gagnfræðaskólahúsið nýja (Menntaskólinn) væri að brenna, að sögn Norðra.

Þjóðólfur greinir frá því þann 16.nóvember að maður hafi orðið úti í októberhríðinni:

Maður varð úti 14. [október] millum Sölvabakka og Lækjardals í Refasveit, Jón Jóhannesson að nafni, kenndur við Kurf á Skagaströnd og þaðan kynjaður en hinn 14. f.m. gerði ógurlegt veður í Húnavatnssýslu af norðaustri með stórrigningu, en snerist í frost og hríð um nóttina.

Þjóðviljinn birti þann 21.nóvember bréf úr Árneshreppi á Ströndum, dagsett 24.október:

Þegar vika var af júlí brá til óþurrka, og um miðjan mánuðinn varð alhvítt í sjó, og lá snjór ofan í miðjar hlíðar út allan júlí. Hret þetta tók mikið af heyskapartímanum, því að marga daga var svo slæmt veður, að ekki varð staðið að slætti, né sinnt annarri heyvinnu. — Með byrjun ágústmanaðar hlýnaði, en þó héldust þokur, og fúlviðri, til 17. ág. Þá komu loks þurrkar. er stóðu vikutíma, og náðist þá inn allt hey, sem laust var, en mikið af því mjög hrakið, og töður líklega hálf-ónýtar. Grasspretta var í meðallagi sakir góðrar tíðar i júní. Með septemberkomu sneri til rosa, og stórviðra af ýmsum áttum, svo að hey, sem slegið var eftir 1.september, náðist ekki, fyrr en löngu eftir leitir, og misstist þó nokkuð í aftaka-roki 13. sept.

Lögrétta greinir þann 31.október frá veðurskeytasendingum:

Mönnum hefur lengi verið ljóst, að það mundi koma veðurfræðingum og veðurspám í Norðurálfu að miklu haldi, ef hægt yrði að koma veðurfréttum daglega héðan til annarra landa. Þess vegna hafa veðurfræðingar jafnan verið því mjög hlynntir að hingað til lands væri lagður ritsími; skömmu eftir 1880 var leitað til margra ríkja í Norðurálfu um styrk til Íslandssíma og var þetta þá ein aðalástæðan, að öllum væri fengur í veðurfréttum héðan. Sú málaleitun bar engan árangur, annan en þann, að Danmörk hét þá í fyrsta sinni að styrkja fyrirtækið ef það kæmist á fót. Nú er síminn kominn og nú hefur Veðurfræðistofnunin í Kaupmannahöfn ráðið Knud Zimsen verkmeistara til að senda daglega héðan símskeyti um veðrið, um loftþyngd, vindstöðu og veðurhæð, skýjafar og úrkomu og lofthita. Þessi skeytasending hefst þó ekki fyrr en einhverntíma í næsta mánuði. Líkur eru fyrir því, að veðurfræðistofnunin muni láta síma til sín veðurfréttir frá fleiri stöðum hér á landi. Þessi símskeyti eru svo haganlega orðuð, að hvert þeirra jafngildir 4 orðum og er borgunin þá 2 kr. 80 aurar fyrir hvert skeyti, eða rúmar 1000 kr.á ári.

Veðurskeytasendingar til útlanda hófust á Seyðisfirði seint í september, en síðan líka á Akureyri og Blönduósi. Farið var að senda frá Reykjavík seint í janúar 1907, frá Ísafirði 1909 og Vestmannaeyjum 1911. 

Nóvember: Hagstæð tíð lengst af. Hiti í meðallagi.

Þann 6.nóvember segir Lögrétta frá símabilunum:

Aðfaranótt miðvikudagsins í síðastliðinni viku [31.október] slitnaði landsíminn milli Hofs í Vonafirði og Grímsstaða, uppi á Dimmafjallgarði. Bóndinn á Grímsstöðum athugaði fyrst skemmdirnar og símaði hingað, að þráðurinn væri margslitinn á dálitlu svæði og einangrararnir brotnir á 10 staurum. Norðmaður, sem er á Grímsstöðum til eftirlits með símanum, var þá staddur á Hofi, og fór hann nú uppeftir til þess að sjá, hvað um væri að vera. Hann sá strax, að skemmdirnar voru eigi af mannavöldum, heldur hafði klaka hlaðið utan á þráðinn í ísingarveðri svo miklu, að hann þoldi ekki þau þyngsli. Sama er að segja um einangrarana, að klaki hafði hlaðist að þeim og þeir sprungið, er þráðurinn féll. Íshylkið utan um þráðinn kvað vera nærri eins gilt og símastaurarnir. Fljótlega var gert við þessa bilun, en þó eigi á þann hátt, að þræðirnir væru festir aftur á staurana, heldur liggja þeir fyrst um sinn á jörð í íshylkjum sínum, og eru á þann hátt vel geymdir um þennan tíma árs. Nú hafa verið gerðar ráðstafanir til þess að fjölga staurum á Dimmafjallgarði, því símastjórinn telur það svæði viðsjálasta kaflann á allri símaleiðinni, og eru staurar, sem afgangs voru á Akureyri, sendir til Vopnafjarðar.

Ísafold lýsir nóvemberveðri í stuttum pistlum:

[3.] Mesta veðurblíða þessa dagana, einkum i gær og i dag, sumri líkara en vetri.

[14.] Sífeldar rigningar og frostleysur, með nógum stormum.

[17.] Eftir langvinnar þíður með alauðri jörð tók til að snjóa í gær lítils háttar af austri. En i dag norðanbylur, frostlítill þó.

[24.] Hlánaði í fyrradag og er þíða enn.

Norðri segir frá jarðskjálftum þann 9.:

Jarðskjálftakippi sjö varð vart við í nótt, tveir þeirra voru allharðir, annar kl.10 hinn kl.1.

Dagfari á Eskifirði segir þann 15.nóvember:

Veðrátta hefir verið góð að undanförnu, en þó hafa gæftir eigi verið sem bestar. Í dag er kafaldsveður. Jarðskjálfta varð vart á Akureyri aðfaranótt 9. þ.m. Einnig fannst jarðskjálfti nýlega í Vopnafirði.

Lögrétta segir þann 21.:

Vélarbáturinn Búi, flutningabátur Kjalnesinga, slitnaði upp hér á höfninni á laugardaginn [17.] og rak hann í land niður af búð Geirs kaupm. Zoéga. Eitthvað hafði hann skemmst, en ekki mjög mikið.

Þjóðviljinn segir 29.nóvember frá fjársköðum:

Fjárskaðar urðu nokkrir í Melasveit í Borgarfirði 17. nóv. i norðanhretinu, einkum frá bæjunum Melum og Fiskilæk. Fjárskaðar urðu á fáeinum heimilum í Mosfellssveit í ofsaveðrinu 17.-18. þ.m., nokkrar kindur, sem týndust í Köldukvísl, og í Varmá, en þó hvergi til mikilla muna, þó að fátækum sé það full tilfinnanlegt.

Um miðja fyrri viku hlánaði, og hafa síðan verið votviðri, og tíð fremur óstöðug.

Austri ræðir veður þann 24.nóvember:

Fyrri hluta vikunnar setti niður nokkurn snjó.en eftir miðja viku hlánaði aftur, svo snjór er að miklu leyti tekinn upp. Í dag er enn blíðviðri.

Austri segir þann 1.desember (á trúlega við veðrið um 17.nóvember):

Fjárskaðar töluverðir urðu í Borgarfirði, Kjós, Mosfellssveit, Árnessýslu og Rangárvallasýslu; hestar líka fenntir.

Dagfari birti þann 31.desember bréf úr Öræfum dagsett 27.nóvember:

Tíðin hefir verið mild og góð það sem af er vetri; mest frost 19. þ.m. kl.8.fm 8 stig á Celsius. Lömb voru fyrst tekin á gjöf um miðjan þennan mánuð, enda gerði nokkurn austanbyl 17. þ.m. á tveimur austustu bæjum sveitarinnar, á hinum bæjunum snjóaði lítið og ekkert sumstaðar. Á öðrum bænum, sem bylurinn náði til (Hnappavöllum), fennti kindur, og hafa fundist 30 kindur í fönn. Nú er orðið alautt, og hæg þíða.

Þann 19.desember birti Ísafold bréf úr Rangárvallasýslu miðri, dagsett 28.nóvember:

Tíðarfar hefir verið stirt hér og óstöðugt þetta haust, allt fram að byrjun þ.m. [nóvember]. Þá batnaði veðrátta og hélst það til 15., en versnaði þá aftur. Hinn 17. gerði hér aftaka-vonskubyl, sem hélst til 18. Fénaður var úti um allt og urðu víða fjárskaðar meiri og minni. Fé fennti, og er nú sumt fundið, ýmist dautt eða lifandi. Frá mörgum bæjum sem liggja nærri Þverá (Markarfljóti), hrakti fé í hana og fórst þar. Þó var nokkru bjargað lifandi eftir bylinn, er hafði staðið á bökkum hennar og hún flóð þó langt upp yfir þá. Hross lentu og allmörg í flóði úr henni fram undan Fljótshlíð utanverðri (móts við Lambey). Munu þau flest hafa náðst lifandi, þó við illan leik; stóðu orðið í miðjar síður. Þó urðu björgunarmenn varir við eitt hross dautt. Þeir töldu líklegt, að fleiri kynni þau að vera; því fleira vantar af hrossum, sem höfðu haldið sig þar. Heyskapur varð viða heldur rýr hér um slóðir, sakir þess, að grasspretta varð heldur með lakara móti, og þar við bættist, að sláttur varð mjög endasleppur sakir rosa og rigninga. Munu margir hafa gengið nærri sér með að farga kúm og jafnvel lömbum.

Desember: Nokkuð umhleypingasamt, en víðast snjólítið og tíð fremur hagstæð. Kalt.

Lögrétta segir frá óhappi á höfninni í frétt þann 5.desember:

Vélabát sleit upp hér á höfninni í skarpri stormhviðu nú á laugardagskvöldið [1.desember]. Það var „Gammur" Björns Gíslasonar, sem hann hefir haldið héðan út til fiskiveiða í haust. Bátinn rak upp að dráttarbrautinni og upp á hana, og brotnaði þar stykki úr kjölnum miðjum, en annað skemmdist hann ekki, og var tekinn þar upp til viðgerðar.

Þjóðviljinn lýsir desemberveðrinu:

[7.] Tíðarfar óstöðugt síðasta vikutímann, ýmist snjór og væg frost, eða hlákur, og rosaleg tíð.

[14.] Tíðarfar storma- og rigningasamt. nema snjóar, og væg frost, síðustu dagana.

[21.] Tíðarfar umhleypingasamt, útsynningskafaldshríðar og stormar.

[29.] Hvít jól og allmiklar frosthörkur hér syðra, 8—10 stig R við sjóinn.

Austri segir þann 8.desember:

Stórhríðarveður gjörði hér um síðastliðna helgi (1. til 2. desember]. Setti þá niður mjög mikinn snjó. En síðari hluta vikunnar blánaði svo að snjó tók töluvert upp. Skemmdir urðu nokkrar á talsímaþráðunum hér í bænum nú í stórhríðarveðrinu, Skemmdirnar urðu aðallega á þráðum þeim er lágu þvert fyrir veðrinu, hlóðst svo mikill snjór á þá, að þeir slitnuðu undan þunganum. Næsta dag var strax gjört við þræðina svo sambandið er nú aftur í besta lagi. Merkilegt má það heita, að i veðri þessu mun landsíminn hvergi hafa bilað á leiðinni til Reykjavíkur, var jafnvel talsímað daginn eftir ofveðrið alla leið til Reykjavíkur.

Vestri segir af slysi í frétt þann 22.:

Piltur varð úti á Sámsstöðum í Laxárdal í Dalasýslu, seint í f.m. Var að sækja hesta upp á háls og skall þá á moldviðrisbylur. Pilturinn var um 15 ára, hann hét Jón, sonur Kristjáns bónda á Breiðabólstað á Fellsströnd. Líkið var ófundið. [Þjóðviljinn segir þetta hafa verið þann 15.desember].

Austri segir frá illviðri þann 22.desember:

Í ofsa sunnanroki er gjörði hér á föstudagsnóttina slitnaði hér frá bæjarbryggjunni mótorbátur, sem Helgi kaupm. Björnsson í Borgarfirði átti og hefir ekkert spurst til hans síðan, en ýmsar vörur, sem í bátnum voru, fundust reknar út í Selstaðavík hér í firðinum og telja menn því líklegt að báturinn hafi sokkið þar skammt frá. Beint tjón af þessu mun vera 3-4000 kr.

Dagfari segir þann 31. að verstu veður hafi verið um jólin, hríðar og frost, mest 11. stig.

Ísafold segir af jólaveðri þann 29.:

Alhvít jól og eftir því köld. Hvassviðri af ýmsum áttum, oft með fjúki.

Vestri segir um jólaveðrið þar vestra í pistli þann 31.:

Jólaveðrið hefir verið kyrrt og stillt en frost allmikið. Hvít hafa þau verið og eiga menn því eftir gömlu trúnni von á rauðum páskum.

Þann 1.febrúar 1907 birti Norðri bréf af Fljótsdalshéraði, dagsett 2.janúar. Þar er lýst veðri ársins 1906 þar um slóðir:

Tíðarfar gjörist ákaflega um hleypingasamt og harðhnjóskulegt síðasta kaflann í fyrravetur. Ýmist þíða, norðvestan hroði með brunafrosti, eða fannfergju veður sinn daginn hvað og stundum allt sama daginn. En þó tók steininn úr er sumarið heilsaði upp á okkur. Sumarið heilsar. Fyrsta daginn var hríð, annan dag hríð og þriðja dag hríð o.s.frv. [Þann] 26. mokaði niður í logni síðdegis eins og mest mátti verða. 27.-28. var grenjandi stórhríð með svo mikilli fannkomu að slíkt er mjög sjaldgæft á Héraði. 29. var hríðarupprof. Var þá kominn hér svo mikill snjór, að varla hefir komið annar eins á jafn stuttum tíma nú um mörg undanfarin ár. Eftir 27. maí fór tíðin svo smá batnandi en þó var hún bæði vætusöm og oft ákaflega köld. T d. hvítnaði alveg ofan i Fljót nóttina milli 29. og 30. júní og mörgum sinnum hvítnaði ofan í miðjar hlíðar um mánaðamótin júní og júlí. Jafnvel nóttina milli 15. og 16. júlí mátti heita blindbylur á Fjarðarheiði. Fram að þessum tíma hefir mátt heita fremur gott, þó hefir tíðarfar verið heldur óstillt í vetur. Jarðir hafa verið dágóðar í öllum uppsveitum, og mun yfirleitt lítið vera búið að gefa fullorðnu fé. Þó hefir verið mjög jarðlítið og jafnvel jarðlaust á Út-Héraði síðan um jólaföstu komu. Einnig var heiðhaglítið í Fljótsdal nú um tíma fyrir svellalögum.

Lýkur hér að sinni samantekt hungurdiska um árið 1906. Finna má ýmsar tölulegar upplýsingar í viðhenginu. 


Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

« Síðasta færsla | Næsta færsla »

Athugasemdir

1 Smámynd: Helga Kristjánsdóttir

Úff! Næg lesning fram að jólum,en gott að skreppa aftur í aldir og spá í hvernig kvenfólk klæddi sig í kuldum þegar síðbuxur þóttu ekki siðlegur klæðnaður. Minnug þess að '52  eða síðar var bóndakona á Snæfellsnesi,þar sem ég réði mig sem kaupakona,ekki aldeilis ánægð með að ég væri ekki í kjól og með svuntu,en ég skeytti ekkert um það klæddist þægilegum vinnubuxum. 

Helga Kristjánsdóttir, 13.11.2018 kl. 02:13

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Um bloggið

Hungurdiskar

Höfundur

Trausti Jónsson
Trausti Jónsson
Höfundur er veðurfræðingur og áhugamaður um veður.

Færsluflokkar

Nóv. 2024
S M Þ M F F L
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30

Nýjustu myndir

  • w-blogg031124c
  • w-blogg031124b
  • w-blogg031124a
  • w-blogg311024a
  • w-blogg311024b

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (5.11.): 113
  • Sl. sólarhring: 122
  • Sl. viku: 1539
  • Frá upphafi: 2407544

Annað

  • Innlit í dag: 92
  • Innlit sl. viku: 1365
  • Gestir í dag: 82
  • IP-tölur í dag: 82

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Eldri færslur

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband