Fáeinir kuldadagar

Um framtíðina vitum við ekkert - en getum litið til fortíðar. Undanfarnir dagar hafa verið nokkuð kaldir á höfuðborgarsvæðinu (og víðar á landinu). Það kemur samt nokkuð á óvart að veitum sé brugðið - og veit varla á gott því satt best að segja geta þessir kuldar varla talist miklir - enn sem komið er að minnsta kosti. Kannski hafa menn haldið að hnattræn hlýnun hafi gengið frá nákvæmlega öllum kuldaköstum dauðum. Nei, kuldaköst eru ekki dauð þó tíðni þeirra hafi óneitanlega minnkað verulega hin síðari ár miðað við það sem oft var áður og heldur tannlaus hafa þau flest verið síðustu tvo áratugi. 

Hér að neðan er leitað að dögum sem eru jafnkaldir eða kaldari í Reykjavík en þeir nýliðnu tveir til þrír - og fjöldi á ári síðan talinn, en aðeins í vetrarmánuðunum fjórum. Við hugum ekkert að því enn hvort þeir dagar hafa hafa komið stakir eða í klösum. Athugum það síðar verði kuldinn nú langvinnur (en það er hann varla enn). 

Horft er alveg aftur til 1872 en upplýsingar um daglegan meðalhita vantar stöku ár snemma á 20.öld. Það vekur strax eftirtekt hversu fáir köldu dagarnir hafa verið á þessum áratug, árið 2011 sker sig að vísu nokkuð úr - við fengum þá eftirminnilega kalda syrpu í desember. Fáein stök fyrri ár eru rýr, einna helst viðloðandi upp úr 1920. Þó kuldatímabil síðari hluta 20.aldar hafi hafist nokkuð snögglega 1965 var það samt þannig að kaldir dagar voru nokkuð algengir á stórum hluta hlýindatímans áður - mun algengari heldur en þeir hafa verið síðustu 14-15 árin - en áraskipti veruleg. 

Á 19.öld er eitthvað allt annað ástand, aðeins í stöku ári sem kaldir dagar voru færri en 2011. 

Köldu dagarnir nú hafa verið hægir - enda hefur loftið yfir landinu í raun ekki verið svo sérlega kalt. Þykktin, en hún mælir hita í neðri hluta veðrahvolfs hefur ekki verið mjög lág - í spánum er hún lækkandi, verður e.t.v lægst á föstudaginn. Mikill munur hefur því verið á hita þar sem vindur hefur verið hægur og þar sem vind hefur hreyft. 

Álag á hitakerfi vex talsvert með vindi. Við verðum þó að hafa í huga að svokölluð vindkælistig húsa og manna eru langt í frá samstíga. Ritstjórinn nennir þó ekki að reifa þau mál frekar en hann hefur þegar gert, en hlýtur samt að spyrja hvað gerist ef raunverulegir kuldar skella á - sem þeir gætu auðvitað gert. Framtíðin alltaf óráðin, jafnvel í hlýnandi heimi.