Norðanáttin grunna

Nú fellur enn einn norðanáttarstrengurinn til suðvesturs yfir landið vestanvert. Þótt dæmi hungurdiska um þetta atriði veðurlagsins séu orðin allmörg skal enn hjakkað í farinu.

Kortið sýnir spá hirlam-líkansins um vind og hita í 950 hPa fletinum kl. 6 að morgni annars páskadags. Meðalhæð 950 hPa-flatarins hér við land er um 400 metrar yfir sjávarmáli. Í þessu tilviki er hann reyndar aðeins neðar, það neðarlega að hann er ekki til yfir hálendinu (þótt kortið sýni vind í hönum). Vindur og vindátt eru táknuð með hefðbundnum vindörvum, flaggað er við 25 m/s. Vindur er 25 m/s á stóru svæði nærri Vestfjörðum.

Jafnhitalínur eru litaðar, rauðar sé hiti ofan frostmarks en bláar strikalínur tákna frost. Það er mest við totu sem örin bendir á. -12 stiga frost. Munur á hita þar og við Suðausturland er því meiri en 14 stig. Þar sem vindurinn er mestur liggur hann nokkurn veginn samsíða jafnhitalínunum, fyrir norðan og vestan land þó aðeins þvert á þær og ber heldur kaldara loft suður og suðvestur á bóginn.

Þessi mikli vindstrengur er mjög grunnur og háloftavindrastir koma ekki við sögu. Með nokkrum rétti má segja að norðaustanátt sé hið eðlilega ástand hér á landi séu háloftavindar hægir. Við skulum líta á sjávarhitakort.

Við sjáum að hér munar 16 stigum á hlýja sjónum suðaustan við land og köldu hafísyfirborði næst Grænlandi. Ekki er það mjög ólíkt hitamuninum á 950 hPa-kortinu að ofan. Við gætum leikið okkur að því að setja vindörvar á sjávarhitakortið. Lægð væri fyrir suðaustan land en hæð yfir hafísnum og norðaustanátt á milli. Þessi norðaustanáttartilhneiging bíður ætíð færis hér á landi hvað sem líður hreyfingum veðurkerfa.